"Co mi tam stopnie, krawężniki, skoro latam?". Waldek Woźniak? - Ekstremista - mówią o nim koledzy. - Lubi mocne wyzwania. Jako młody chłopak wpadł pod pociąg.
Pochodzi z Lubienia Kujawskiego. Z tego niewielkiego miasteczka wyemigrował w Polskę na kilka lat, między innymi po to, aby odbyć służbę wojskową. Wrócił jako 22-latek. - Byłem sprawny szczególnie lubiłem biegać - mówi Waldemar Woźniak.
Był pewien, że zdąży dobiec do pociągu na małej, podwłocławskiej stacji kolejowej. Skoczył, licząc na ostatnią szansę. Nie udało się.
- Pamiętam wybudzenie we włocławskim szpitalu szpitalu. Zacząłem krzyczeć, gdy zobaczyłem, że kołdra, pod którą leżałem, załamuje się tuż pod kolanami... - wspomina Waldek Woźniak. Miał wówczas 22 lata. Na początku trudno mu było siępozbierać.
- To był wielki szok - opowiada Waldek Woźniak. Pocieszała go rodzina, przyjaciele. Bardzo szybko stanął na nogi. Rehabilitanci mówili, że rekordowo szybko - po trzech miesiącach. Już wcześniej wiedział, że są protezy, które pomogą mu prowadzić w miarę sprawne życie. Tyle że on chciał więcej niż sprawnie żyć. Z perspektywy lat uważa, że prawie mu się to udało.
- Waldek? Ekstremista - mówią o nim koledzy. - Poszedł w pasje - dodają inni. Co to znaczy? Że realizuje swoje marzenia.
Więcej w sobotnim papierowym wydaniu "Gazety Pomorskiej"
echodnia.eu Świętokrzyskie tulipany
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
