Niewidoma Hanna Pasterny pokonuje wszelkie bariery

W środę, w jastrzębskiej bibliotece miejskiej odbyła się promocja książki Hanny Pasterny, zatytułowanej "Jak z białą laską zdobywałam Belgię".

Autorka, na co dzień mieszkanka Jastrzębia Zdroju, pracuje w stowarzyszeniu Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych w Rybniku. Jest konsultantką ds. organizacji pozarządowych osób niepełnosprawnych.

Napisanie książki nie było moim pomysłem. Znajomi zachęcali mnie do tego, żeby pokazać ludziom, że jak się chce, można wiele zrobić. I chciałabym, żeby jej lektura pomogła tym, którzy stracili sens życia, przestali dostrzegać piękno i przestało im się chcieć cokolwiek robić. Aby zobaczyli, że mimo niepełnosprawności można wiele osiągnąć - mówi niewidoma Hanna, która książkę napisała na komputerze wyposażony w specjalny syntezator mowy.

Autorka w ubiegłym roku spędziła cztery miesiące w mieście Liege, w Belgii, jako wolontariuszka. I wspomnienia z tej właśnie przygody wypełniają karty jej książki.

Z europejskiego wolontariatu Hania najmilej wspomina spotkanie w jednym z marketów. Poznała tam Włoszkę o imieniu Pascale i jej męża. Włoszka zwierzyła się, że właśnie nasilają się jej problemy ze słuchem, które zaczęła mieć 30 lat temu. Była przerażona, bo z kolei jej mąż tracił wzrok. Zastanawiała się, jak będą się porozumiewać, gdy oboje stracą tak ważne zmysły.

Po rozstaniu, Hanna i jej włoscy znajomi, jeszcze kilkakrotnie rozmawiali ze sobą przez telefon. Później Włosi zaprosili ją do domu.

Hanna pokazała im brajla i używany przez głuchoniewidomych alfabet Lorma, polegający na tym, że pisze się na dłoni rozmówcy. A kiedy małżeństwo odwiedziło Hanię, mogło zobaczyć używany przez nią sprzęt.

- Cieszę się, że na swojej drodze spotkałam ludzi, dzięki którym mogłam zapewnić Włoszkę w belgijskim sklepie, że niewidomy i niesłyszący są w stanie się porozumieć - mówi z uśmiechem.

Jastrzębianka bardzo angażuje się w działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, a mimo trudności, jakie na co dzień spotyka na swojej drodze, nie poddaje się i z optymizmem podchodzi do życia.

- Długo byłam bardzo nieśmiała - mówi.

Symbolem oznaczającym pokonanie własnych obaw i ograniczeń była dla niej biała laska. Jej posiadanie wiąże się z pierwszym najtrudniejszym okresem w życiu, kiedy jako 5-letnia dziewczynka musiała wyjechać do szkoły dla niewidomych w podwarszawskich Laskach.

Jej zdaniem, niewidomy musi mieć dziesięć razy więcej samozaparcia, bo kłody pod nogi padają mu z każdej strony.

Hanna obecnie pracuje w CRIS-ie. Jako członek Powiatowej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych, walczy o udźwiękowienie autobusów. - Ludzie kojarzą niepełnosprawnych tylko z osobami poruszającymi się na wózkach Tymczasem wiele z nich to osoby niewidome i niesłyszące. Na przykład na przejściach obniża się krawężniki, co dla niewidomych jest bardzo niebezpieczne. W Belgii np. były takie specjalne kolce wyczuwalne pod butami - mówi z troską Hanna Pasterny.

Dla 29- letniej Hanny, która rozróżnia jedynie noc i dzień, nie ma rzeczy niemożliwych. Jeździ nawet na rowerze. Kupiła tandem, a potem nawiązała kontakt z klubem rowerowym "Wiercipięty" w Jastrzębiu. Wysłała maila, że ma dwuosobowy rower, a nie ma z kim jeździć. Zapytała, czy może do nich dołączyć. I od tej pory często jeździ po okolicy. Pojechała nawet do Czech.

W planach ma już napisanie kolejnej książki, której tematem będzie współpraca z profesor Marion Hersch ze Szkocji, która we wrześniu tego roku gościła w Polsce. Hanna była jej asystentką podczas pobytu i pracy w Rybniku. - Marion pracuje na wydziale elektroniki i inżynierii elektrycznej w Glasgow, specjalizuje się w dziedzinie technologii dla niewidomych, głuchoniewidomych i niesłyszących - mówi debiutująca pisarka