Nowogród: Skansen. W wieczornym kręgu historii

Pamięć ludzka zbyt często zapychana jest mało istotnymi informacjami. Pamiętamy np. że ktoś tam kiedyś nadepnął nam na odcisk, że koleżanka kupiła taką samą spódnicę jak nasza czy o kłótni z sąsiadem, który już dawno wyprowadził się do innego miasta. Z pamięci jak przez dziurawe sito uciekają informacje o Ludziach, którzy zasługują chociaż na mały kącik w naszych wspomnieniach. O Ludziach, którzy całym swoim życiem zostawili trwały ślad na ziemi.
Kilka dni przed czwartkiem 25 września otrzymałam zaproszenie na spotkanie poświęcone Adamowi Chętnikowi. w skansenie w Nowogrodzie. Organizatorem spotkania było Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej. Wyjazd do skansenu autokarem z ul. Sienkiewicza. O mały włos ominęłoby mnie spotkanie z ciekawymi ludźmi, dla których Adam Chętnik jest osobą wiecznie żywą. Jestem wdzięczna Marii T, że ujęła się za moją skromną osobą i mogłam być w skansenie.
https://plus.google.com/u/0/photos/117002193189410578663/albums/60630844...
Skansen w Nowogrodzie to wielki pomnik Adama Chętnika etnografa, działacza społecznego, pisarza i polityka..Jest jednym z dwóch najstarszych skansenów w Polsce. Został otwarty 19.06.1927 r. jako Muzeum Kurpiowskie. Pierwsze eksponaty liczące około 3000 pozycji pochodziły głównie ze zbiorów prywatnych Adama Chętnika i były związane z Puszczą Kurpiowską. Zawirowania historyczne były bezlitosne dla tego muzeum skansenu. W tej chwili na powierzchni 3,5 ha znajdują się 23 zabytkowe budynki drewniane, kilkadziesiąt innych obiektów m.in. bramy, kapliczki, studnie. Wszystkie z okresu od końca XVIII w. do połowy XX w.
W starej kurpiowskiej chacie spotkali się ludzie, którzy pamiętają o tym człowieku renesansu. Słuchając wspomnień o Nim pomyślałam, że jakże często ludzie (władze) zapominają, że Ideał do naśladowania jest w zasięgu ręki. Nie mam nic przeciwko nieustannemu szafowaniu p. Hanką Bielicką (vide choćby „witacze"), ale logiczniejsze byłoby kultywowanie pamięci o człowieku, który dla ziemi łomżyńskiej uczynił dużo więcej. Może nie wylansował piosenki, ale stworzył dzieło, które trwa i będzie trwać.
Wzruszyłam się, kiedy wnuczka Adama Chętnika odczytała kilka fragmentów bardzo osobistych listów dziadka. Wzruszyłam się, kiedy jedna z obecnych osób wspominała Go w ciepłych słowach. Zaskoczyło mnie tylko to, że osoba ta jest mi pośrednio znana. Do tej pory myślałam, że jedyną cioteczną wnuczką jest moja szkolna koleżanka Agnieszka, w tej chwili mieszkająca w Kanadzie. Drugą wnuczką okazała się jej rodzona siostra!. W trzasku polan w kominku płynęły wspomnienia, w ciemnościach za oknami czuło się obecność pana Adama...

Na pewno uśmiechał się pod wąsem patrząc jak na zakończenie spotkania pałaszujemy jego ulubione potrawy: babkę ziemniaczaną, chleb ze smalcem z ogórkiem małosolnym i popijamy psiwem kurpiowskim.
Każdy z nas zostawia jakiś swój ślad na ziemi, tylko niewielu zostawia ten ślad na wieki. Adam Chętnik zostawił po sobie najpiękniejszy ślad – Skansen w Nowogrodzie.