Pałac Bielińskich w Otwocku Wielkim. Idealne miejsce na wypad pod Warszawę na jesienny spacer

Piękny podwarszawski, barokowy, pałac został wzniesiony, według dokumentacji którą możemy przeczytać na stronie zabytek.pl, w latach 1693-1703. Do dziś historycy nie są w stanie jednoznacznie stwierdzić, kto zaprojektował to piękne miejsce. W dokumentacji, którą widzimy na zabytek.pl przeczytamy o Carlo Ceronim lub Józefie Fontanie, ale już w książce "Pałace w Polsce" jest wymieniony Tylman z Gameren. Trzypiętrowa willa znajduje się na wyspie z kameralnymi alejkami parkowymi, ławkami i malutkim cyplem, który możemy nazwać plażą. Znajduje się też kawiarnia i ogród.

Obecnie pałac Bielińskich jest otwarty dla wszystkich. Można tu zobaczyć meble i inne elementy wyposażenia salonów od czasów baroku aż do biedermeieru. Prezentujemy także dawne instrumenty muzyczne oraz pamiątki po kompozytorze niepodległości – Ignacym Janie Paderewskim - czytamy na stronie Muzeum Narodowego.

To dlatego, że pałac pełni funkcję Muzeum Wnętrz w Otwocku Wielkim jako oddział Muzeum Narodowego w Warszawie. Nieruchomość była świadkiem wielu historii. Krótko po wzniesieniu pałacu miał tu bywać ówczesny król Polski, August II Mocny, przyjmując między innymi cara Piotra I. W połowie XVIII wieku Jakub Fontana (syn wspomnianego Józefa) projektował dodatkowe wieże, które dziś zdobią budynek. Pałac wraz z okolicą zaczął marnieć w początkach XIX wieku, kiedy zmarł jego ówczesny właściciel. Ale jeszcze w tym samym stuleciu zmienił właściciela.

Dwukrotnie ulegał zniszczeniom w skutek wojen światowych. Odbudowany po raz ostatni w 1947 roku, ale adnotacja w dokumentacji przy VIII 1939 toku także brzmi: opuszczony, częściowo uszkodzony. Wymieniono stropy, zadaszono budynek, odbudowano oficyny. Wszystko z myślą o centrum kultury, jakim miał stać się pałac. Plan ten nigdy nie został zrealizowany. W czasach PRL-u znajdował się tutaj zakład poprawczy dla dziewcząt, następnie rezydencja Urzędu Rady Ministrów - czytamy na stronie muzeum.

Na budynku znajduje się od frontu zdobienie nazywane ryzalitem. Nad środkowym oknem głównej osi pałacu tarcza z herbem Bielińskich „Junosza”, a obok personifikacje Siły, Ducha i Mądrości. Nad wejściem głównym znajduje się tablica z sentencją łacińską, w tłumaczeniu: „Nie chcę aby mniejszy mnie się obawiał albo większy lekceważył”. Mimo burzliwych losów pałacu w pokojach pana domu przetrwały malowidła ścienne. Antyczne ruiny w dawnej sypialni, statki, towary i ludzi na gwarnym wybrzeżu w przedsionku. Z kolei malowidła w dawnym gabinecie to inspirowane myślami starożytnego filozofa Horacego, wskazówki jak postępować w życiu. Wszystko to freski, które pochodzą z przełomu XVII i XVIII wieku - w Polsce to wręcz ewenement.

Przed wejściem na teren zespołu pałacowo-parkowy znajduje się niezwykła rzeźba Józefa Szajny "Drabina do nieba", która przykuwa uwagę odwiedzających.

Oprócz tego wyposażenie domowe (np. spluwaczka z XIX wieku) typowe dla miejsc sprzed 200 lat, ale też chociażby niezwykły fortepian koncertowy. Instrument został wykonany w 1925 roku przez firmę Steinway and Sons. Jego właścicielem był Ignacy Jan Paderewski - informuje muzeum. Wszystko to na wyspie położonej na Jeziorze Rokola. Druga część terenu należąca do zespołu pałacowo-parkowego póki co jest nieczynna i nie ma tam wstępu. W pobliże pałacu dojedziemy samochodem, gdzie znajduje się bezpłatny parking. Kiepską wiadomością może być fakt, że nie ma dobrego dojazdu transportem publicznym w te okolice.