Panem nostrum cotidianum da nobis hodie

Nie stać mnie żeby oszczędzać, albo -  Nie mam z czego oszczędzać, takie zdania słyszę ostatnio coraz częściej. Ok, rozumiem, że jak się ma te 1000 emeryturki, albo 1500 zł pensji, to można sobie pomarzyć o długoterminowej lokacie w banku, albo o rosnącym koncie. Tylko, psia krętka skoro wszyscy tak muszą zaciskać pasa, to skąd te kawały spleśniałego chleba wyrzucane do śmietników, albo obok nich?! Dzisiaj wyrzucałem śmieci i aż mi piórka zatrzepotały ze zgrozy! Kilka prawie całych bochenków plus spleśniałe kawały kiełbasy i innego mięsiwa.
Jak ktoś nie potrafi ekonomicznie zarządzać nawet niską emeryturką, to nic dziwnego, że zapożycza się na lewo i prawo, żeby znowu kupić cały bochen zamiast ćwiartki chleba.
Bez żadnych chichów śmichów, ja mam szacunek dla chleba!. Do tej pory zagorzały ateista całuje kromkę chleba, która mu spadła na posadzkę w kuchni. Wpoiła mi to babcia, a ja uważam ten gest warty kontynuowania. Za bardzo utkwił mi w głowie głośny marsz pustego brzucha.