Pierwsze urodziny zimnego Neptuna

Neptun to ostatnia planeta Układu Słonecznego (od 2006 roku Pluton zalicza się do obiektów transneptunowych). Odkryto go 24 września 1846 roku i to nie przypadkiem. Zastanawiano się jaka planeta zakłóca orbitę Urana. Wówczas zaczęto poszukiwania. Urbain J. J. Leverrier określił, gdzie należy jej szukać na niebie. Kilka miesięcy wcześniej obliczenia podobne do Levierra wykonał John Couch Adams, jednak nie był on wówczas znanym astronomem. Przyjmuje się, że obliczeń w berlińskim obserwatorium dokonał Johann Gottfried Galle. To tam po raz pierwszy dostrzeżono planetę - niemal dokładnie w miejscu wyznaczonym przez Verriera.
Jak Neptun jest zbudowany? Ma skaliste jądro (stanowiące około 50% objętości globu), otoczone grubą warstwą lodu wodnego, amoniaku i metanu, które pokrywa warstwa płynnego wodoru cząsteczkowego, nad którą unosi się gazowa atmosfera. W skład atmosfery wchodzą przede wszystkim wodór (85%) i hel (3%) oraz metan i, w śladowych ilościach, amoniak. Tryton ma atmosferę, która składa się głównie z azotu, a także metanu i śladowych ilości tlenku węgla. Neptun posiada osiem księżyców: Najada, Talassa, Despojna, Galateja, Larissa, Proteusz, Nereida oraz największy - Tryton.
Dzięki Sondzie Voyager 2, która w sierpniu 1989 r. przeleciała w pobliżu Neptuna, potwierdzono przypuszczenia o istnieniu pierścieni wokół Neptuna. Odkryto 4 wąskie "obręcze", położone w płaszczyźnie równika planety w odległości od jej środka od 1,69 do 2,54 promienia planety. Składają się z okruchów materii i stosunkowo dużych ilości pyłu. Średnia temperatura warstw powierzchniowych Neptuna wynosi 55 kelvinów, czyli ponad - 218 stopni Celsjusza. Na Neptunie szaleją burze i wieją silne wiatry. Ich prędkość dochodzi do 2,5 tys. km/h.