Pogrzeb Jerzego Targalskiego. Historyk spoczął na warszawskich Powązkach Wojskowych

Jerzy Targalski zmarł 19 września w jednym z warszawskich szpitali. Historyk miał 69 lat. Pogrzeb, który odbył się we wtorek (28 września) miał charakter państwowy. Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się o godz. 13 mszą świętą w Katedrze Wojska Polskiego. Następnie o godz. 15 uformowany został kondukt przy Bramie Głównej na Powązkach Wojskowych. Historyk, politolog i działacz opozycyjny spoczął w grobie w Alei Zasłużonych, obok mogiły śp. mec. Stefana Hambury. W uroczystościach pogrzebowych udział wzięli m.in. wicepremier oraz minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu Piotr Gliński, Daniel Obajtek, Antoni Macierewicz, prof. Andrzej Zybertowicz (jako reprezentant prezydenta Andrzeja Dudy) oraz Agnieszka Kamińska.

Jerzy Targalski w 1976 r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później studia w zakresie filologii starożytnego wschodu w Instytucie Orientalistycznym UW. Od 1976 roku był także współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się i do 1983 działał w podziemiu. Był współtwórcą podziemnego czasopisma „Niepodległość” i do 1984 jego szefem i redaktorem (pod pseudonimem Józef Darski). Założył także podziemny dwumiesięcznik „Obóz”. Od 1984 do 1997 roku przebywał na emigracji we Francji. Współpracował z "Kontaktem", "RWE" i "Kulturą".
W 2020 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jerzy Targalski zajmował się problematyką przemian ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza rolą, jaką w tych przemianach odegrały służby specjalne. Wielokrotnie zwracał uwagę na zagrożenia wynikające ze zbyt dużej roli funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa oraz Wojskowych Służb Informacyjnych i jej tajnych współpracowników w życiu politycznym i gospodarczym Polski po 1989 roku.
Wspólnie z Dorotą Kanią i Maciejem Maroszem napisał książki "Resortowe dzieci. Media" (2013) "Resortowe dzieci. Służby" (2015) i "Resortowe dzieci. Politycy" (2016).