Pogrzeb Jerzego Urbana. Rzecznik rządu PRL został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Jerzy Urban zmarł w poniedziałek, 3 października, w wieku 89 lat. 11 października o godz. 13.00 odbyły się uroczystości pogrzebowe. Rzecznik prasowy rządu PRL oraz wydawca i redaktor naczelny tygodnika "Nie" został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Na pogrzebie pojawił się m.in. były prezydent Aleksander Kwaśniewski. Obecni byli także: Andrzej Rozenek, Piotr Gadzinowski, Olga Lipińska, Adam Michnik, Marian Turski, Katarzyna Grochola oraz Jan Hartman.

Tak jak przekazał wcześniej Waldemar Kuchanny, zastępca redaktora naczelnego w tygodniku "Nie", w rozmowie z Wirtualną Polską, Urban spoczął w grobie swoich rodziców. To są dwa groby obok siebie, proste płyty. Jakaś boczna, nierzucająca się w oczy alejka. To nie jest Aleja Zasłużonych, ale Cmentarz Wojskowy. Tam rodzina ma wykupione miejsce. Nie ma w tym żadnej manifestacji, ani ukrytej intencji - mówił Kuchanny. Urban nie został pochowany według wojskowego ceremoniału.

Przed domem pogrzebowym zebrała się grupa protestujących, którzy wykrzykiwali do osób biorących udział w pogrzebie m.in. "przyszliście pożegnać Goebbelsa", "wszystko zniszczyliście", czy "wstyd mordercom". Trzymali też fotografię m.in. księdza Jerzego Popiełuszki oraz Grzegorza Przemyka.

Po ceremonii protestujący próbowali też zablokować włożenie urny z prochami do karawanu. Po kilku minutach blokady urna została umieszczona w karawanie i przewieziona do grobu rodzinnego Urbana, gdzie została złożona.

Jerzy Urban urodził się 3 sierpnia 1933 r. w Łodzi. Jego ojciec był redaktorem "Głosu Porannego" związanego z PPS. Po wybuchu wojny, uciekając przed Niemcami wraz z rodzicami, przedostał się do Lwowa. Po zajęciu miasta przez Niemców w 1941 r. jego rodzina ukrywała się na tzw. aryjskich papierach. Po wojnie wróciła do Łodzi, a po kilku latach przeniosła się do Warszawy, gdzie Jerzy Urban w Liceum im. Stanisława Staszica zdał maturę.

Jeszcze przed ukończeniem szkoły średniej związał się z tygodnikiem "Nowa Wieś". W 1951 r. rozpoczął studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim, których jednak nie ukończył. W 1955 r. przeniósł się z "Nowej Wsi" do redakcji "Po prostu", gdzie pracował do 1957 r. W latach 1957-61 oraz 1964-69 objęty zakazem druku, publikował pod pseudonimami (m.in. Jan Rem, Jerzy Kibic). Od 1961 do 1981 r. kierował działem krajowym w tygodniku "Polityka". W sierpniu 1981 r. został rzecznikiem prasowym rządu gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Funkcję tę pełnił w kolejnych gabinetach do 1989 r.

Od 1986 r. Urban wspólnie ze Stanisławem Cioskiem i szefem wywiadu MSW gen. Władysławem Pożogą opracowywał dla gen. Jaruzelskiego analizy polityczne i propozycje działań. Został członkiem powołanego przez Biuro Polityczne sztabu, mającego nadzorować przygotowania do Okrągłego Stołu i jego przebieg.

W trakcie obrad Okrągłego Stołu pełnił funkcję rzecznika prasowego strony koalicyjno-rządowej. Uczestniczył również w obradach podstolika ds. środków masowego przekazu. W roku 1989 (od kwietnia do września) był przewodniczącym Komitetu ds. Radia i Telewizji, następnie do maja 1990 r. dyrektorem i redaktorem naczelnym Krajowej Agencji Robotniczej. W roku 1990 wstąpił do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Wcześniej pozostawał bezpartyjny. Od jesieni 1990 r. był wydawcą i redaktorem naczelnym tygodnika "Nie".