Pomocy, nie mam już siły! Chory mąż nie daje mi żyć

Stargardzianin, 65-letni Stanisław, w poprzedni wtorek wyszedł ze szpitala. W rozpoznaniu choroby czytamy m.in., że ma udar mózgu i zespół otępienny. Wrócił do dwupokojowego mieszkania, które zajmuje z żoną, 70-letnią Krystyną. Kobieta musi się nim zajmować, mimo że w zamian, jak mówi, jest dręczona psychicznie i fizycznie.
 
– Przeżyliśmy razem 37 lat, on się zawsze nade mną znęcał i dalej znęca – mówi pani Krystyna. – On pije, wciąż chce ode mnie pieniędzy na wódkę, na piwo. Każe mi też dawać pieniądze na spłatę długów u ludzi. Musiałam brać pożyczki na leki i jedzenie, mam duże zaległości w opłatach, nie mam z czego ich uregulować.
 
Sąsiedzi nie wtrącają się w życie małżeństwa, ale wiedzą, że pan Stanisław nie jest lekkim człowiekiem.
 
– Każdemu ubliża, dzieci zaczepia, a jak wypije jest agresywny – opowiada Helena Bylina.
 
Do szpitala trafił po udarze, spowodowanym alkoholem. Po powrocie ze szpitala jest tragicznie.
 
– Spać mi nie daje, kopie mnie jak mu zmieniam pampersy – płacze pani Krystyna. – Sama mam nerwicę, cukrzycę i nadciśnienie. Jestem kłębkiem nerwów.
 
U małżeństwa były już dwie interwencje policji.
 
– Policjant powiedział, że on się już tylko do „czubków” nadaje – mówi Krystyna Majewska. – Tylko lekarz musi dać skierowanie. Muszą mi pomóc, zanim dojdzie do tragedii. Sytuację znają pielęgniarki środowiskowe i lekarz rodzinna.
 
– Właśnie zapadła decyzja o umieszczeniu tego pana na oddziale opieki długoterminowej szpitala w Tucznie – mówi doktor Maria Przybysz z Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Ewa. – Trafi tam najwcześniej za 2 tygodnie. Nie sądzę, by zagrażał życiu swojej żony. Po udarze jest niesprawny.
 
- - -
Ul. Piłsudskiego. Gruz przygniótł robotników