Pozostałości po łomżyńskim PKP

Zaoszczędzę lokalnym patriotom, także ponownie sobie, opinii jakie musiałam wysłuchać.Moi goście pamiętają doskonale lata świetności łomżyńskiej kolei. Przemawia przez nich raczej sentyment do tamtych lat, bo po moja pamięć zakodowała tylko odorek poczekalni i koniec szyn przy ulicy Sikorskiego. Rozkład jazdy był wyjątkowo krótki. Najdłuższa trasa kończyła się w Ostrołęce.
Moi starsi ode mnie goście zapamiętali jakieś przycięte żywopłoty,klomby kwiatowe oraz ogrodzenie z siatki,które było malowane na kolor zielony. Zanim podjechał autobus PKS ruszyli na poszukiwanie pozostałości po dworcu. Na dawnym torowisku i placu dworcowym trwają prace związane z budową hal handlowych, a i tak znaleźli "pamiątki".
Takich "pamiątek" po dawnych dworcach jest w Polsce setki. Tylko, że łomżyński dworzec poszedł pod topór pierwszy.
Wszystko przemija, szkoda, że nawet to naprawdę dobre. Nie ukrywam, że z ulgą wsadziłam gości do autobusu, bo miałam po dziurki w nosie ich krytycznych uwag.