Recenzja. Polecam "Języki i kolczyki" Hitomi Kanehara

Czas, jak to w jego obyczaju płynie.  "Języki i kolczyki" - Hitomi Kanehara jest to książka, która odbiła się szerokim echem w wiernej wartościom tradycji Japonii.
Od chwili swej premiery postrzegana jako swoisty manifest zbuntowanego pokolenia, wkraczającego w trzecie tysiąclecie.
Zbuntowanego przeciw indoktrynacji społeczeństwa japońskiego, obowiązującym społecznym zasadom tradycji i kultury.  
Młoda dziewiętnastoletnia, dopiero debiutująca pisarka, uderzyła mocno i celnie, aż zabolało.
Wydobywa na światło dzienne dotychczas ukryte, niechciane wydawało by się nieistniejące w przestrzeni pop kultury, zjawiska i zachowania młodzieży.
Książka okazała się swoistym katharsis-przełomem dla społeczeństwa pogrążonego w dużej części w pracoholizmie. Oderwanego od rzeczywistości.
Ta rzeczywistość zapukała do ich drzwi.
Okazała się szokująca i momentami porażająca.
Sama książka napisana jest mocnym, dosadnym, chwilami brutalnym językiem. Językiem szczerym do bólu. Oddająca rzeczywistość zbuntowanej młodzieży, taką jak ją odbierają, taką w jakiej przyszło im dorastać i żyć.
Taką jaka ona jest faktycznie. Brutalna, perwersyjna i unurzana w zbrodni.
Akcja tej książki mogła by się rozgrywać na dobre i w Polsce.Bohaterką mogła by być Zosia, zafascynowana oryginalnością Janka, który w jej obronie dopuściłby się zbrodni w afekcie.
Książka wydana w Polsce w roku 2007, nie wywołała tak gorących reakcji jak w Japonii.
Wydaje mi się, że jeszcze nie dojrzeliśmy na tyle by pojąć istotę rzeczy. Nie dostrzegamy zagrożeń i zmian, które dzieją się już na naszych oczach.Wolimy nie dostrzegać problemów, które nurtują nasze młode pokolenie.
Wielka szkoda.
Bo przebudzenie dla wielu z nas może być wielkim szokiem i bardzo bolesne. 
Polecam tę w zasadzie niewielką powieść. Warto zmierzyć się ze samym sobą.Sprawdzić własne reakcje i odczucia.
Wiesław Hawełko-Wizo