Romskie ptaki na drogach PRL-u

To już historia. Jeszcze trochę, a pamięć o cygańskich taborach zostanie tylko w pieśniach.
Byłem mały. Ul. Sikorskiego (czasem nazywana Obwodówką) była cała wybrukowana kocimi łbami, na poboczu rowy obrośnięte wierzbami, a zabudowa – głównie drewniana. Gdzieniegdzie trafił się dom murowany (np. pani Dziewańskiej). Na Narwi, obok resztki filarów po moście, zburzonym w czasie wojny, wybudowano most drewniany, o którego istnienie od czasu do czasu musieli walczyć saperzy.
I od czasu do czasu, od strony Narwi, dolatywał śpiew. Jakże inny od tego, puszczanego z kołchoźnika. Barwny, żywy, albo nostalgiczny, przejmujący tęsknotą.
Mamo, jadą Cyganie!
 Pamiętam głównie jeden taki „przejazd". Dziewczyny na przedzie, z tamburynami w ręku, śpiewały i posuwały się po jezdni tanecznym krokiem. Za nimi ciągnął sznur wozów – jedne wyglądały jak prawdziwe domy na gumowych kołach, inne – zwykłe „tielegi" walące o bruk żelaznymi obręczami. Przy wozach szli mężczyźni z lejcami w rękach, czasem na koźle siedziała starsza kobieta. Jechali w kierunku Szosy Zambrowskiej.
Dziewczyny ubrane w długie, zwiewne spódnice, bajecznie kolorowe, w kaftanikach lub bluzkach. Wyglądały jak przepiękne, kolorowe ptaki. Szczęśliwi, radośni, rozśpiewani. Świat leżał przed nimi.
Starsze Cyganki wróżyły. Ten tabor pamiętam również dlatego, że otrzymałem wróżbę. Mama zaprosiła na obiad jedną starą Cygankę. Ona w podzięce wróżyła mi z ręki. Jak do tej pory spełniło się wszystko. Zobaczę, czy spełni się do końca – mam umrzeć w 2023 roku za granicą. Niestety, nie wiem, czy za granicą Łomży, Pucka czy kraju.Pasmotrim, uwidim.
„Dzięki staraniom" władz tabory znikły. Zostały zdjęcia, pieśni, pamięć takich staruchów jak ja. W tym okresie postawiono kilka zagród dla Romów (Cyganów) w Starej Łomży. I tak zaczęły u nas (tzn. w Polsce) powstawać cygańskie getta.
Manro