Rozmowa z Pawłem Jaskrowskim i Szymonem Olejnikiem

Paweł JASKROWSKI - amerykanista, który uczy dzieci angielskiego i Szymon OLEJNIK, który jak sam mówi po prostu cieszy się życiem.
Dla kogo jest program "W Barwie Dźwięku"?
(Szymon) Przede wszystkim dla ludzi którzy chcą poszerzyć swoje horyzonty muzyczne.
(Paweł) To nie jest „inna" muzyka. Raczej skłaniałbym się do określenia jej jako niszowa, a na pewno taka, której nie można usłyszeć na co dzień w radiu. W niektórych wypadkach również jest to muzyka zapomniana, co wcale nie znaczy, że „inna". "W Barwie Dźwięku" to w obecnej chwili jedyna w swoim rodzaju podróż muzyczna. Funk, jazz, disco, soul, rap to przecież gatunki muzyczne, z których garściami czerpie współczesna muzyka popularna. Wydaje mi się, że lepiej pasowałoby tutaj określenie esencji muzyki. Potrafimy słuchaczom przypomnieć stare, polskie przeboje, jak również zwrócić uwagę na „ulicznych poetów", którzy z marketingowego punktu widzenia zostali zepchnięci trochę na muzyczny margines. Tutaj nie ma reguł, każdy może znaleźć coś dla siebie pod warunkiem, że ma umysł otwarty na nowe doznania muzyczne.
Polski hip hop jest bardzo daleko od zachodniego?
(Szymon) Z mojego punktu widzenia, kondycja rapu w Polsce znacznie się poprawiła. A czy jest daleko? Nie mi to oceniać.
(Paweł) W tej chwili, pewnie ku zaskoczeniu niektórych, polski rap jest chyba najbardziej docenianym ogniwem polskiej muzyki na zachodzie. Liczne kolaboracje z artystami z zagranicy, płyty produkowane przez polskich producentów, które zdobywają wysokie noty w zachodniej prasie, to mówi samo za siebie. Polski rap ma potencjał, ale większość ludzi w naszym kraju zdaje się nie dostrzegać tej mocy drzemiącej w polskich artystach – „cudze chwalicie, swojego nie znacie". Mamy tylko nadzieję, że to się zmieni i polscy melomani oraz włodarze stacji muzycznych, zarówno telewizyjnych jak i radiowych, staną się trochę bardziej przychylni w stosunku do polskiego rapu.
"W Barwie Dźwięku" to nie tylko audycja. To także imprezy.
(Szymon) W rzeczy samej, poprzez nasze eventy, które organizowaliśmy, mieliśmy na celu rozwinąć kulturę muzyczną w mieście.
(Paweł) Szczerze powiedziawszy chciałbym móc powiedzieć, że "W Barwie Dźwięku" to przede wszystkim imprezy. Udało nam się zorganizować kilkanaście eventów na terenie Włocławka, za co zostaliśmy uhonorowani nagrodą portalu Scena Włocławek w 2009 r. Jednak dziś WBD to już niestety przede wszystkim audycja. Chociaż zdarza nam się jeszcze współtworzyć różnego rodzaju imprezy poza granicami Włocławka, tutaj szczególny ukłon w stronę Torunia, Sosnowca i Katowic. Obecnie w naszym mieście trudno znaleźć mecenasów tego rodzaju muzyki. Po części to wina mediów masowych, które jednak kreują wypaczony wizerunek polskiego rapera. W szczególności można było to zauważyć podczas festiwalu w Opolu, kiedy prowadząca, wychodząc na scenę krzyknęła z całych sił „YO", co wykonawców stojących na scenie wprawiło w zakłopotanie. A polski raper to niekoniecznie osoba, która całym sercem nienawidzi policji i spożywa przez cały dzień używki na ławce przed blokiem, witając się za pomocą magicznego słowa - klucza. Szufladkowanie jest wielce niewskazane.
Wasze koncertowe marzenie we Włocławku.
(Szymon) Tha Dogg Pound /śmiech/
(Paweł) Będę monotematyczny, ale największym marzeniem byłoby znalezienie osób chcących jakoś wspomóc organizację tego typu imprez w mieście. Potem możemy zacząć realizować swoje życzenia co do artystów. Na pewno moim cichym marzeniem jest występ jakiejś zagranicznej gwiazdy.