Serbia. Pierwsze zwiedzanie

Przejazd przez Polskę. Rano byłem tylko 20 km od Dziuńki. Przesiadka do innego autokaru, zapoznanie się z przewodniczką i... jazda! Przygoda się zaczyna:)
Jedziemy przez Czechy, Słowację, Węgry. Granicę Unii z Serbią przekraczamy niedaleko miejscowości Szeged, a później już do Suboticy. Nareszcie normalne łóżko, będzie można się wyspać po 24 godzinach w autokarze.
Padamy jak muchy, ale przed 5-tą już byłem na nogach. Do śniadania jeszcze 2 godziny – mogę sobie co nieco obejrzeć. Zabieram aparat i na miasto. Na ulicach pustka – tylko 1 taksówka na postoju przy hotelu. Ruszam w kierunku Rynku .. Nie żałuję, bo jest na co popatrzeć. W końcu to drugie miasto Wojwodiny, a piąte Serbii.
https://plus.google.com/u/0/photos/115282811493414911352/albums/60255379...
Na śniadanie zdążyłem i po załadowaniu się do autokaru jedziemy do stolicy Wojwodiny – Nowego Sadu. Naszym pierwszym celem jest górująca nad Dunajem Twierdza Petrovaradin, nazywana czasem Gibraltarem Dunaju. Położona na wzgórzu naprzeciwko Nowego Sadu. Potężna! Bili się o nią Turcy z Austriakami, więc przechodziła co jakiś czas w inne ręce. Na pewno przez 161 lat, do 1687 r., była w rękach tureckich. Pod tą twierdzą, 29 lat po tym, jak przeszła w ręce austriackie, Turcy pod wodzą wielkiego wezyra Damad Ali Paszy dostali lanie od Austriaków. I żyło się tam wojakom wcale nieźle do czasu powstania węgierskiego, gdy Węgrzy zdobyli ją w 1848 r. Zdobyczy długo nie utrzymali – rok później Austriacy ją odbili. I znów ponad pół wieku spokoju. Przychodzi I wojna światowa i twierdza zostaje przyłączona do Jugosławii na prawie 100 lat.Bo gdy Jugosławia się rozpada, twierdza znajduje się w granicach Serbii i Czarnogóry, a od 2006 r. - w Serbii.Po zwiedzeniu twierdzy pieszo przechodzimy przez nowy most do Nowego Sadu. Ale to już inna bajka :)
Manro