Skrzypce

Skupiona twarz,skrzypcejak u matki, pod pachą,stanęła na podium,w bezruchu..
Skłoniła się lekko,jak dama,a lat miała niespełna 19..
Smyczekpowędrował do góry,wydobył dźwięk, piskliwy,drżący,nie drażnił, podniecał,- ucichł.
Parę ruchów i dźwięków,przed koncertem niezbędnych,bo trzeba...
Przyjęła pozycję,smyczek zatańczył, szalony,przebiega tuptaka po strunachtam i z powrotem,jak by iskry krzesał.
Zrodził dźwięków kaskadę,pospołu z palcami,które je głaskały, pieściły- miłośnie.
Skrzypki grały Wieniawskiego,nutki początkowo nieśmiało,jakby skrępowane,w dźwięku trochę drewnianym,później już miękko, dźwięcznie,rozbiegły się wszędzie,odbijały się od sufitu, od ściandrżały dźwiękiem,były, i były.....czarowały sobą.
Dźwiękiem,który jak wąż porażał,przykuwał uwagę,śpiewał,przenikał do głębi.
Smyczekwirtuozerią tańczył,czasem w staccato uderzał,dźwięk był, drżał,przenikał w głąb duszy,pięknem.
I skończył swój taniec,opadł,ze skrzypkami.Skłonił sięczekał na oklaskigłośne i zasłużone.
Leszek K.