Słynny warszawski zabytek zniszczony. "Wandalom wystarczyło kilka minut"

Jak tłumaczy nam stołeczny konserwator zabytków, pismo w sprawie zajścia zostało dzisiaj przekazane na policję. - Z informacji, które otrzymałem od wspólnoty wynika, że jest tam monitoring. Oprócz tego są też kamery miejskie. Jest zatem spora szansa, że uda się namierzyć sprawców - mówi w rozmowie z nami. Oczywiście najlepiej by było, gdyby udało się ich pociągnąć do odpowiedzialności finansowej za dokonane zniszczenia.

Dom w ostatnich latach przechodził remont. Całość renowacji zakończyła się w 2021 roku, wcześniejszy etap w roku 2019. Łącznie kosztował wspólnotę oraz miasto około pół miliona złotych, z czego 200 tysięcy pochodziło z dotacji od miasta. - Trzy lata temu wspólnota zakończyła żmudny proces remontu elewacji z odtwarzaniem i czyszczeniem szlachetnego tynku w przyziemiu. Wiele dni zajęło nam dobranie odpowiedniego składu i kolorystyki, a konserwatorom wiele miesięcy zajęły prace konserwatorskie. Wandalom wystarczyło kilka minut - opisywał na Facebooku wzburzony konserwator.

Powstał w latach 1937-41, uznawany za najlepszą w Polsce implementację 5 zasad nowoczesnej architektury prekursora modernizmu, słynnego Le Corbusiera. Budynek został wybudowany według projektu konkursowego (I nagroda) Juliusza Żórawskiego - odpowiedzialnego m.in. także za projekt słynnego Domu Wedla przy skrzyżowaniu ulic Puławskiej i Madalińskiego.

W budynku znajdowało się 110 dużych mieszkań o wysokim standardzie wykończenia, które dzięki zastosowaniu konstrukcji szkieletowej mogły być w dowolny sposób aranżowane. Wyróżniały go m.in. trzy przestronne tarasy rekreacyjne dla mieszkańców. Cechą charakterystyczną tarasu narożnego jest wygięty betonowy daszek na okrągłych słupach. Przed wojną wyróżniał go także garaż podziemny na 20 aut.

1 sierpnia 1944, po odprawie rejonów przeprowadzonej w mieszkaniu przy ul. Krechowieckiej 6, do budynku przeniosło się dowództwo obwodu „Żoliborz” Armii Krajowej. Do 30 września 1944 mieściła się w nim kwatera dowódcy obwodu Mieczysława Niedzielskiego ps. „Żywiciel”. W czasie powstania budynek został uszkodzony, a po wojnie został wyremontowany. W 1948 do Warszawy przyjechał Pablo Picasso, a na wspomnianych reprezentacyjnych tarasach zaplanowano bankiet na cześć artysty. Stąd decyzja o ówczesnym remoncie domu.