Smaki Jesieni. Podzieliliście się z nami przepisami

Ziemniaki ugotować. Czynność tą wykonuję bez zaglądania do książki kucharskiej – nawet dla mnie prościzna. Na wolnym ogniu do pełnej miękkości gotujemy ziemniaki. W tym czasie można zająć się grzybkami o czym napiszę później. Gotowe ziemniaki należy przemienić w purre – najlepiej metalową maszynką dostępną w szufladzie. Dolewamy jajko, sól oraz mąkę. Ugniatamy ciasto. Masa powinna być miękka (co jest niezmiernie ważne) ale na tyle sztywna aby dało się uformować wałeczki. Z utworzonej masy robimy jakby kwadratowy placek, który kroimy w paski wielkości 1,5 cm. Z pasków natomiast wycinamy małe kopytka – aby nabrały ładnego wyglądu możemy spłaszczyć je widelcem pozostawiając widoczne wgłębienia. Wynik naszej dotychczasowej pracy gotujemy we wrzącej słonej wodzie – do momentu, aż nasze gnocchi wypłyną same. Teraz grzyby. Standardowo umyte, obrane, pokrojone wrzucamy na patelnię – wcześniej z rozgrzanym masełkiem. Dodajemy do smaku przypraw a mniej więcej w połowie smażenia także pokrojony czosnek. Do pokoju dolatuje niesamowity aromat borowików, więc nie należy się dziwić pytaniom żony czy długo jeszcze. Grzyby muszą się odpowiednio, delikatnie zarumienić. Dolewamy wino i smażymy do momentu odparowania. Na mniejszym ogniu wrzucamy także pietruszkę oraz szczypior. Końcowa faza, ślinka już cieknie – więc czas włożyć także nasze gnocchi. Mieszamy wszystko razem, ewentualnie do smaku jeszcze jakieś przyprawy – ale nie ma co przesadzać by nie zabić aromatu grzybów. Tak przygotowany posiłek przekładamy na talerz i posypujemy parmezanem. Wygląd – znakomity! Zapach – wyśmienity! Smak – wyborny! Mina żony – bezcenna! J Aby całkowicie poczuć się jak we Włoszech można do tego dania rozlać pozostałą część białego wina. I nie pozostaje nam nic innego jak tylko delektować się tymi pysznościami. Polecam i smacznego.