Spotkanie autorskie z Wiesławem Hawełką

Pan Wiesław nie wydał jeszcze żadnego tomiku swoich wierszy, ale to nie znaczy wcale, że jego utwory na taki tomik nie zasługują. Wysłuchałem z wielką uwagą tekstów, które recytował i przyznam, że bardzo mnie zaskoczyły. Czym? Przede wszystkim swoją głębią; tym, że przemyślenia w nich zawarte dotyczą istoty ludzkiej egzystencji, dotyczą życia, którego przeżywanie polega według autora na całkowitej (nie cząstkowej, warunkowej) afirmacji wszystkiego, co to życie z sobą niesie. Jego wartość człowiek zrozumie w pełni dopiero wtedy, gdy mimo „strachem spętanych myśli" i bólu nie do zniesienia, potrafi zawołać: „Zostań przy mnie o życie!"
Zdarzyć się bowiem może ... - mówi poeta - ... w twoim życiu chwila, gdy rozpacz będzie tak wielka, że „z żalu pękać będą drzewa" a ty „bezwiednie szukać będziesz swojego Boga", ale nawet wtedy pamiętaj, „żeś dzieckiem Słowa", żeś „Jego częścią" i „wiarę głoś pieśnią, niech białym i czystym ptakiem uleci po szczyty katedr i wierzchołki gór" i „Chwal Pana za księżyc kroplisty i mleczną drogęza śniadanie przygotowane przez żonęza ukłon sąsiada za dzień i nocza pracę i zorzę wieczornąza popołudnie spędzone wśród dzieciza miłość za dar ofiaryza drzewo krzyżai nawrócenieza łotrów idących twym śladem ..."Za wszystko Go chwal!
Poezja Wiesława Hawełki nie jest poezją „łatwą i przyjemną", jest za to poezją mądrą i dostarczającą wielu głębokich przemyśleń.
W swoim skromnym artykule poruszyłem jedynie niewielki fragment przesłania zawartego w poezji Wiesława, zwróciłem uwagę na te utwory, które w sposób szczególny utkwiły mi w pamięci. Na pewno nie raz jeszcze będzie okazja posłuchać jego wierszy; jeśli taka okazja się nadarzy, nie zmarnujmy jej!