Stambuł

Pod koniec nasze tygodniowej jazdy przez Turcję (ale jeszcze przed Turcją Egejską) dojechaliśmy do Stambułu – miasta, które posiadało trzy nazwy: Bizancjum, Konstantynopol i Stambuł. Te dwie ostatnie przez wieku były używane równolegle.
Dla nas bardzo często źle kojarząca się nazwa – stolica najeźdźców, miasto targów niewolników, haremów, gdzie błękitnookie blondynki z Lechistanu były w cenie.
Trzy wielkie zabytki, które zapamiętałem: Hagia Sophia, Błękitny Meczet i Top Capi.
Hagia Sophia – jeden z największych kościołów chrześcijańskich, którego budowę ukończono w 360 roku n.e. Po zdobyciu miasta przez Turków przerobiony na meczet, a teraz jest to muzeum. Wewnątrz są jeszcze resztki fresków z czasów świetności chrześcijańskiej.
Błękitny Meczet – zbudowany dla równowagi po drugiej stronie placu, naprzeciwko Hagia Sophia. Nie będę pisał jego historii zapraszam pod adres:http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C5%82%C4%99kitny_MeczetMnie uderzyła wręcz sielankowa atmosfera w  świątyniach islamu – grypy muzułmanów koczujących we wnętrzu, leżący mężczyźni, biegające dzieci. Fakt, że na posadzce rozłożone są dywany (wymieniali je przed przyjazdem naszego papieża), może sprzyja takim zachowaniom. Nie wyobrażam sobie czegoś takiego w świątyniach chrześcijańskich. Przy okazji – przepraszam za bardzo złą jakość zdjęć z wnętrz, szczególnie z meczetu (spieszyłem się i nie chciałem, aby obrazili się, że ich fotografuję).
No i Top Capi – pałac sułtanów. Nie byłbym sobą, gdybym nie próbował wejść do haremu. Ale skończyło się na pocałowaniu zamków złoconej bramy. Jest tam również udostępnuiony do zwiedzania skarbiec – ile pamiątek z Lechistanu...
I na koniec plac trzech kolumn. Pisząc – nabrałem chęci ponownego zobaczenia. Muszę pogadać z Kruszynką...J
Manro