Stara gorzelnia na Białołęce zabytkiem. Symbol architektury przemysłowej z początku XX wieku

Przy dzisiejszej ulicy Klasyków, w latach 1902-1904 wzniesiono gorzelnię drożdżową "Henryków". Kompleks należący do przemysłowca Henryka Bienenthala został usytuowany na terenie folwarku Dąbrówka. Pierwotna zabudowa fabryki obejmowała ogromny obszar zabudowy: drożdżownię, magazyn gotowego spirytusu, budynek portierni, willę mieszkalną czy nieistniejące już spichrz i niewielkie domy dla pracowników fabryki.

Z czasem willę przeznaczono na budynek mieszkalny kadry kierowniczej. Najprawdopodobniej znajdowały się tam również pomieszczenia administracyjne. W roku 1911 doszło do zmiany właściciela fabryki. Wówczas przejęła ją firma braci Szpilfogel i M. Szereszewskiego. Jak dowiadujemy się z komunikatu konserwatora zabytków - zakład kontynuował działalność w dwudziestoleciu międzywojennym oraz w czasie II Wojny Światowej.

Wówczas też budynek zaczął pełnić funkcję administracyjną, co wiązało się z pewnymi zmianami układu funkcjonalno-przestrzennego. W 1949 r. zakład produkcyjny drożdżowni przeniesiono - pisze prof. Jakub Lewicki

W latach 50. na terenie zakładów funkcjonować zaczęła Warszawska Fabryka Syntetyków Zapachowych, która z czasem przekształciła się w Fabrykę Substancji Zapachowych "Pollena-Aroma". Budynek mieszkalny został wówczas dostosowany do funkcji pomocniczych i socjalnych. Obecnie jest nieużytkowany.

Jak pisze prof. Lewicki - na wartości artystyczne budynku składają się:

• rozczłonkowana bryła urozmaicona gankami wejściowymi i drewnianą werandą
• ceglana artykulacja elewacji zewnętrznych
• zastosowanie elementów dekoracyjnych takich jak: żeliwny balkon, oprawa snycerska werandy wraz z witrażowymi oknami o wielobarwnym oszkleniu

Ponadto architektura budynku wyróżnia się licznymi nawiązaniami do ceglanego budownictwa przemysłowego, wynikającego z lokalizacji i powiązań z zabudową całego zespołu fabrycznego dawnej drożdżowni. Willa wpisana do rejestru zabytków jest przykładem budynku mieszkalnego, wkomponowanego w stylistykę fabryczną.

Pomimo złego stanu zachowania i widocznych przekształceń nośnikiem wartości artystycznych jest również wnętrze budynku, z częściowo czytelnym układem funkcjonalno-przestrzennym, o czym świadczą m.in. zachowane, oryginalne klatki schodowe, dekoracyjna żeliwna balustrada schodów, pozostałości oryginalnej malatury na klatkach schodowych oraz w pomieszczeniach mieszkalnych - zdradza konserwator.