Szklana willa w warszawskim Parku Cietrzewia. Salon z widokiem na 200-letnie stawy i tajemniczy ogród

- Konstrukcja budynku była prawdziwym wyzwaniem inżynierskim. Wszystkie ściany są żelbetowe na których oparte są stropy o dużych rozpiętościach, bez żadnych dodatkowych podpór - mówi nam Romuald Kruszewski, który zaprojektował niezwykły dom w Parku Cietrzewia w warszawskiej dzielnicy Włochy. I dodaje, że w ten sposób osiągnięto efekt otwartych przestrzeni z dużymi przeszkleniami.

Projekt zakładał stworzenie wizualnej i przestrzennej relacji wnętrza z zewnętrzem. Pomimo dość ciasnej działki projekt wykorzystuje wszystkie jej atuty lokalizacyjne. - Otwarcia wewnętrznych przestrzeni na zewnątrz kadrują najważniejsze odniesienia widokowe, świadomie pomijając przypadkowość innych - mówi architekt.

Budynek organizuje się wzdłuż potężnej betonowej ściany zlokalizowanej na północnej stronie działki. Tam usytuowany jest główny ciąg komunikacyjny jednobiegowych schodów łączących wszystkie trzy poziomy. Przeszklony szyb windy rozcina ścianę umożliwiając prześwit przez całą długość i wysokość budynku. W centralnej części domu nad holem wejściowym mamy przestrzeń podwójnej wysokości doświetloną dużych wymiarów świetlikiem. Wokół tej przestrzeni na górnej kondygnacji zlokalizowane są wejścia do sypialni.

Część dzienna domu zaprojektowana jako wolny plan znajduje się na wyniesionym na półtora metra względem terenu parterze. Od południowego wschodu salon otwiera się dużymi przeszkleniami na zadaszony taras zwrócony w kierunku parku i stawów.

- Szata roślinna domu zsynchronizowana jest w swoim charakterze z wysokimi trawami i sitowiem rozlewisk - mówi nam architekt Kruszewski. Ogród z założenia miał być przedłużeniem wewnętrznej przestrzeni domu, maksymalnie otwartej w kierunku parku. Granica między prywatnym ogrodem a parkiem celowo miała się zacierać. Dzięki zaprojektowanej złożonej topografii terenu, budynek częścią podziemnej kondygnacji przeznaczonej na wypoczynek otwiera się na południowy, ukryty ogród.

Od strony ulicy i głównego wejścia, dom ma bardzo powściągliwą w formie, geometryczną i niczym nie wyróżniającą się płaską fasadę. Chodziło o stopniowanie wrażenia odbioru tego, co miało wyłonić się po przekroczeniu progu domu wewnątrz. Zastany krajobraz dobrze widoczny z wnętrza domu jest głównym protagonistą zaprojektowanej architektury.