Takich budynków zostało już niewiele. "Luksusowy" pensjonat w Otwocku ma prawie 120 lat. Perła w skali świata

W dwudziestoleciu międzywojennym Otwock był jednym z największych uzdrowisk nizinnych w Polsce. Uzdrowiskowy charakter miejscowości zapewniały państwowe i prywatne sanatoria, pensjonaty oraz kwatery dla kuracjuszy. Jednym z takich budynków była dawna willa drewniana położona przy ul. M. Konopnickiej 12/14.Do rejestru zabytku wpisana została w grudniu 2020 roku. Co ją wyróżnia?

Budynek został wzniesiony po 1906 r. Trzynaście lat później posesja została zakupiona przez małżeństwo Stefana i Stanisławę Jankowskich, którzy zachowali jej pierwotny sposób zagospodarowania.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego budynek użytkowany był jako pensjonat, początkowo najprawdopodobniej znany pod nazwą „Patria”. W 1925 r. w budynku mieścił się prowadzony przez Zofię Ajzensztadt pensjonat dla ludności żydowskiej „Eden”, następnie pensjonat „Europa” (1938). W 1939 r. jako właściciel pensjonatu noszącego wówczas nazwę „Atlantic” podawany jest J. Rubin.

W ogłoszeniach podkreślano nowoczesność budynku – słoneczne pokoje, tarasy, własny park, dostęp do bieżącej wody, elektryczności, kuchnię serwującą wykwintne i dostosowane do diety i wyznania potrawy. Podkreślano także walory otoczenia budynku usytuowanego „w pięknych lasach między Otwockiem i Śródborowem”.

- Budynek przetrwał II wojnę światową bez większych zniszczeń. W 1947 r. nieruchomość została zakupiona z przeznaczeniem na dom zakonny i użytkowana w ten sposób do początku XXI w. - informuje prof. dr hab. Jakub Lewicki Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Budynek to cenny przykład drewnianej zabudowy o reprezentacyjnym charakterze i znacznych gabarytach (trzy kondygnacje mieszkalne), usytuowanej w pierwotnym leśno-ogrodowym otoczeniu typowym dla architektury uzdrowiskowo-letniskowej Otwocka.

Dawny pensjonat wyróżnia się na tle istniejącej zabudowy drewnianej miasta. - Wydłużona bryła flankowana bocznymi ryzalitami, wejście usytuowane w osi środkowej, mansardowa forma dachu, czerpią z reprezentacyjnej architektury murowanej, której formy zaadaptowane na potrzeby budownictwa drewnianego zyskały nowy wymiar estetyczny i wizualny - informuje Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Forma architektoniczna budynku odzwierciedla luksusowy jak na owe czasy standard pensjonatu, a jednocześnie doskonale wpisuje się w uzdrowiskowy charakter Otwocka. Charakter budynku odzwierciedla również jego wnętrze z czytelnym układem funkcjonalno-przestrzennym z podziałem na części wspólne i pomieszczenia mieszkalne (dawne pokoje pensjonatu). Pomimo modernizacji budynku wewnątrz zachowały się elementy pierwotnego wystroju,

• drewniana balustrada klatki schodowej,
• stolarka drzwiowa,
• piece ceramiczne,
• sztukaterie.

- Stosunkowo częste zmiany najemców, o czym świadczą kolejne nazwy pensjonatu, stanowią świadectwo dynamiki rozwijającego się uzdrowiska oraz łączą go z dziejami ludności żydowskiej, która dominowała wśród właścicieli pensjonatów i kuracjuszy. Dzięki temu, iż po wojnie budynek użytkowany był przez zgromadzenie zakonne, zachował on w niemal niezmienionym kształcie pierwotny wygląd oraz historyczny układ funkcjonalno-przestrzenny - podsumowuje prof. dr hab. Jakub Lewicki.