To nie ja! To ona/on!

Wielu z nas potrafi zaprzeczyć w oczy, że to nie on zrobił to i owo. Wielu z nas winnych widzi w innych, a nigdy w samym sobie.
Wybielamy siebie niezależnie od wieku. Już od dziecka mówimy np.: To nie ja zbiłem wazon, sam się stłukł!  Mówimy tak ze strachu przed karą, krytyką albo innymi konsekwencjami?
Nie tak łatwo otwarcie powiedzieć: Ależ palnąłem, zrobiłem głupstwo. Mało kto ma cywilną odwagę wypowiedzieć TAK, TO JA, to moja wina.
Nie ma co dawać przykładów z Wiejskiej, z ratuszy i innych siedzib państwowych. Tam wszyscy mówią prawdę, całą prawdę i tylko prawdę:) Tam wszyscy są niewinni, a głupie decyzje to wina ICH, TAMTYCH...
Zaczęły się wakacje. Przed blokami gromadki rozwrzeszczanych dzieci. Co chwila słychać płacz któregoś i tupot odbiegających nóżek. "Nie dam się złapać na gorącym uczynku!" Łomot drzwi wejściowych z częstotliwością kałasznikowa. Fajnie jest spróbować, czy bez naciskania domofonu drzwi się otworzą.
Wychodzę i pytam. - Który to wyrywa drzwi z zawiasami?
Chórek odpowiada: To nie ja! To on! :)
Wracam ze sklepu. Dwóch większych bije mniejszego. Mały beczy na pół osiedla. "Egzekutorzy" na mój widok odskakują od ofiary. Pytam: Któremu sprawia radość bicie słabszego? Odpowiedź wiadoma: JEMU! TO NIE JA!
Zdenerwowana koleżanka relacjonuje mi wizytę w pewnym urzędzie. Na jej niekorzyść w dokumentach popełniono błędy. Wina ewidentnie leży po stronie urzędników. Najpierw pada: Musiała pani coś sama źle podać, a po chwili. - To nie my, to tamci!
"Tamci” czyli nie wiadomo którzy. On, ona, oni, tamci i cykliści, my na pewno nie!  Fajnie jest wybielić siebie i zwalić winę na jakiegoś X. Tylko co z naszym czystym  sumieniem? Przecież nikt nam głowy nie urwie, jak powiemy: Przepraszam, to była moja wina.