Ul. Limanowskiego. Małżeństwo prosi o mieszkanie komunalne. Na przeszkodzie stoją przepisy

Julita Andrzejewska z mężem i trojgiem dzieci w wieku 5, 7 i 9 lat zajmują jeden pokój w starej kamienicy przy ulicy Limanowskiego w Stargardzie. Maluchy nie mają warunków ani do zabawy, ani nauki. W mieszkaniu jest zimno, od spróchniałych okien bije chłód. W powietrzu czuć wilgoć.
– Jestem załamana – mówi Julita Andrzejewska, stargardzianka. – Nie stać mnie na remont i wymianę okien. Poza tym, to jest mieszkanie teścia, my zajmujemy tylko ten pokój. Chcielibyśmy pójść w końcu na swoje, ale miasto odmawia nam mieszkania komunalnego. Byłam wiele razy u prezydenta, ale mi nie pomógł. Nie wiem co mam dalej robić.
W pięciopokojowym mieszkaniu żyją trzy rodziny. W sumie jedenaście osób, w tym czwórka dzieci. Mieszkanie jest własnościowe. Pani Julita jest w nim zameldowana na stałe.
– Z uwagi na brak przegęszczenia w zajmowanym lokalu ta pani nie kwalifikuje się do uzyskania mieszkania z zasobów miasta – informują urzędnicy z biura prezydenta Stargardu. – Ten warunek nie będzie brany pod uwagę, gdy ta pani wynajmie zajmowany pokój.
Stargardzianka twierdzi, że tego zrobić nie może, bo z teściem się nie dogada.
– No i nie mogę się stąd wymeldować z pobytu stałego na tymczasowy – dodaje. – To prosta droga do bezdomności. O mieszkanie komunalne mogą starać się osoby, które nie mają tytułu prawnego do lokalu i żyją w mieszkaniu o znacznym przegęszczeniu. Występuje ono wtedy, gdy łączna powierzchnia pokoi w przeliczeniu na osobę nie przekracza 5 m.kw. Tak jest w prawie lokalnym. W przypadku pani Julity na 1 osobę przypada 7,20 m.kw.
– Te warunki są niesprawiedliwe – komentuje pani Julita. – Powinien być brany pod uwagę metraż pokoju, który zajmuję, a nie całego mieszkania. W takich warunkach nie da się dalej normalnie żyć!