Ułamki sekund

Z mojego okna widać fragment dość stromych schodów na skarpie przy ulicy Żeromskiego. Nie lubię tych schodów, bo parę razy zjechałam po nich na tyłku. Zimą są szczególnie niebezpieczne.
Dzisiaj przez okno zerknęłam na te pioruńskie schody i to w momencie, kiedy schodziła po nich młoda dziewczyna. W ułamku sekundy zmieniła pozycję z pionowej na poziomą i zaczęła spadać głową w dół. Serce stanęło mi dęba, Z góry schodów z pomocą zbiegał jakiś starszy pan z psem. Pogoniłam też męża, żeby w razie czego pomógł. Wrócił z informacją, że wezwał pogotowie i że dziewczyna ma złamaną nogę i coś z ręką.
Normalnie szła do szkoły i wystarczyła jedna sekunda, aby tam nie doszła. Niezbadane są wyroki Boskie. Możemy sobie planować, gadać: jutro to zrobię, drzeć koty o byle głupotę, bo jutro się przeprosimy, albo dyrdymalić, że jutro, to ja wszystkim pokażę! A to jutro może nigdy się nie zdarzyć. Kiedyś na drodze do Kolna tylko ułamek sekundy i refleks męża uratował nasze życie. Wielki tir tylko otarł bok samochodu i wylądowaliśmy w płytkim rowie. Tir pruł prosto na nas nie po swoim pasie. Kierowca potem gadał, że musiał na ułamek sekundy przysnąć!
W moim życiu były już różne sekundy i to nie zawsze te najgorsze. Myślę, że całe nasze życie składa się z ułamków sekund. Dlatego, ja staram się szanować każde tyknięcie zegara odmierzającego czas.