Ulisses z Bagdadu. Kiedy traci się wszystko, pozostaje jedno - nadzieja [RECENZJA]

Saad Saad - co znaczy smutny, to młody człowiek, który za czasów panowania Sadama Husajna był pod ogromnym wpływem swojego ojca i jego lektur, które znajdowały się na liście dzieł zakazanych. Saad podobnie, jak miliony Irakijczyków był karmiony propagandą rządową i uczony nienawiści do Ameryki. Bardziej jednak niż Izraela czy USA, mieszkańcy Iraku nienawidzili swojego przywódcy, dlatego też gdy wojna stawała się coraz bardziej realna, wiązali oni ogromne nadzieje na poprawę swojego losu z przybyciem wojsk amerykańskich.

Zobacz koniecznie: Czytać każdy może! Nowy serwis, w którym recenzujemy nowości wydawnicze!

Schmitt opisując podróż Saada z Bagdadu do Londynu, dokonuje reinterpretacji powrotu mitycznego Odyseusza do Itaki. Bohater z powieści francuskiego pisarza w odróżnieniu od swojego starożytnego pierwowzoru, ucieka od domu i udaje się do raju - za który uważa właśnie Anglię.

Wyprawa Irakijczyka przez Arabię Saudyjską, Egipt, Libię, Maltę, Sycylię, Włochy, Szwajcarię, Francję, aż po same Wyspy, doskonale obrazuje spojrzenie Europejczyków na kwestię nielegalnej emigracji. Saad nie osiągnąłby swojego celu, gdyby nie bezinteresowna pomoc ludzi, którzy dobrze wiedzieli w jakim położeniu znalazł się on po opuszczeniu Bagdadu.

Czytaj także: Warszawiacy wybrali ulubioną książkę! To "Mistrz i Małgorzata" [ZDJĘCIA]

Pomimo, iż udaje mu się dotrzeć do wymarzonego celu, powieść Schmitta nie napawa optymizmem. Pokazuje, że żyjąc w pokoju, bezpiecznych miastach i dostatku zamykamy się na przybyszów z zewnątrz - spoza Europy. Zapominając, że tak jak Europejczycy, emigranci chcą tylko wieść szczęśliwe i spokojnie życie.

Codziennie najświeższe informacje z Warszawy na Twoją skrzynkę. Zapisz się do newslettera!