Wędkarski sezon ogórkowy. Tak było

Gdzie nocni Markowie, nastawiając się na połów węgorza i sandacza, łowili głównie płotki i leszcze.Parsęta i jej dopływy zostały odcięte od wędrówki z morza troci i łososia. Dla trociarzy tegoroczny sezon jest po prostu fatalny. Sygnalizowane są tylko sporadyczne przypadki złowienia średniej wielkości ryb z rodziny salmonidów.
Morscy prawdopodobnie nie narzekają. Przykładem był grupowy, dwudniowy wypad w rejon Bornholmu przez wędkarzy z koła przy Energa Operator. Nie trafili na najlepsza pogodę, lecz brania były znakomite.
Część koszalińskich wędkarzy wyjechała na urlopy, by realizować swoje marzenia i plany na innych niż nasze nadmorskie akweny. Grzesiek Jankowski przysłał z Kanady zdjęcie złowionej na spinning nieznanej dla niego ryby. Kto pierwszy odgadnie, co to za ryba i prześle mejlem odpowiedź ( [email protected]), zostanie nagrodzony zestawem twisterów. Osobiście dwa razy w tygodniu na wybranym jeziorze wraz z członkami klubu Jurmen, trenujemy przed wyjazdem na klubowe spinningowe mistrzostwa Polski. Łowimy na bardzo delikatny i szybki spinning oraz metodą bocznego troka po kilkadziesiąt okoni, które natychmiast wracają z powrotem do wody. Jest to bardzo dobra zaprawa fizyczna przed trzydniowym maratonem na zbiorniku zaporowym Turawa i na Nysie Kłodzkiej
W międzyczasie , wykorzystując urlop, nie omieszkam wstąpić na ulubione wody nowosądecczyzny, w tym na przepiękny i bardzo rybny zbiornik na rzece Ropa. Wrażeniami i oceną rybostanu na tych wodach podzielę się po powrocie z urlopowej wyprawy.
Nawiązując do tragicznej śmierci Andrzeja Leppera, chciałbym zaznaczyć, że był on także sympatykiem wędkarstwa, a w 2006 roku objął patronat nad Klubowymi Spinningowymi Mistrzostwami Polski, jakie organizował na zalewie Rosnowo koszaliński okręg PZW i klub Jurmen.
Pamiętam pewną przygodę ze stycznia 2003 roku, która spotkała mnie, Franka i Mariana na trasie przejazdu z Koszalina do Olsztyna, dokąd wyjeżdżaliśmy na podlodowe mistrzostwa Polski. Był to czas blokad dróg przez członków Samoobrony. Pierwszą przeszkodę zastaliśmy w miejscowości Rychnowy. Obok blokady stało kilku młodych mieszkańców, którzy znanymi tylko sobie dróżkami, za butelkę czystej, przeprowadzali samochody poza jej zasięg.
Na wszelki w wypadek z wiejskim monopolu kupiliśmy kilka butelek tego płynu, który w owym czasie stał się przepustką na drogowe kłopoty podróżujących.
Następną, dopiero co organizowaną blokadę, udało się ominąć, jadąc ( jak część samochodów będąca przed nami ) z dużą szybkością na długich światłach i sygnale. Blokujący przed taką samochodową szarżą uskakiwali ze środka jezdni na pobocze.
Tak dotarliśmy do Czerska, gdzie przywitali nas bardzo dobrze zorganizowani protestujący rolnicy. Na jezdni ustawiono brony oraz traktory, a w rezerwie stały motopompy podłączone do ogromniastych pojemników z zawartością śmiercionośnego płynu, czyli gnojowicy. Co pół godziny przepuszczano tylko 5 pojazdów.
Wysłaliśmy Franka na zwiady. Sztuczka z alkoholem nie powiodła się, dróg okrężnych nie było. Druga próba także nie przyniosła rezultatu, mimo przymilania się i złożenia słownej deklaracji popierającej słuszności ich postulatów.
Startujemy po raz trzeci, tym razem argumentem mają być dwa słoje pełne gnojaków, użyte jako pewien łącznik ich pracy na gospodarstwie, a naszymi wędkarskimi zainteresowaniami (gnojaczki to bardzo dobra zanęta na podlodowe okonie). Biadolenie, że nam zamarzną, że przegramy zawody, że prosimy tylko o litość dla tych żyjątek, w końcu przeniosło rezultat. Franek dał sygnał, że możemy wyjechać z kolejki. Podjechałem pod blokadę, dziękując za okazaną pomoc.
Wracaliśmy już do samochodu, gdy Franek wypowiedział słowa, których w tej sytuacji nigdy nie powinien użyć : - Proszę pozdrowić Andrzeja Lepepera.
- Kogo – pyta jakiś osobnik.
-No, waszego szefa, Lepepera - odpowiedział Franio.
- Do kolejki marsz i k....a uczyć się wymawiać nazwisko naszego szef.
Staliśmy jeszcze dwie godziny, a co Franek w samochodzie usłyszał, to do końca życia nie zapomni.
PS. Mimo upływu czasu, wspominamy tę przygodę bardzo sympatycznie i miło – tym bardziej, że wywalczyliśmy drużynowe wicemistrzostwo Polski.
Pozdrawiam. Jerzy Makara.