Widoki z ratuszowej wieży (zdjęcia)

Opowiadał Zbigniew Rajche, że spojrzenie z wysokości ratuszowej wieży zawsze w nim siedziało. Tylko jak się tam dostać? Jak to u nas bywa, najczęściej w sposób okrężny. Było Winobranie lat 70. Ktoś był w tych dniach życzliwy, ktoś mniej zasadniczy i... marzenie stało się faktem. A że z aparatem fotograficznym nigdy się nie rozstawał, dziś możemy zobaczyć co widział nasz przewodnik po Zielonej Górze czasów minionych.Zrobimy pętlę, a zaczynamy od Pedetu z charakterystycznymi zaokrąglonymi wystawami. Dziś chyba tylko jedno miejsce pozostało, ale nie tak okazałe jak w renomowanym sklepie. Widać reklamę z lewej strony na wysokości pierwszego piętra, a w głębi, pawilony handlowe przy ulicy Krawieckiej. Już z trudem przypomina się takie miejsca, a które przecież były.W prawo od Pedetu apteka, która była zawsze i obecna ulica Pod Filarami. Księgarnia Naukowa, Ruch, Informacja Turystyczna, w głębi Plac Pocztowy z napisem Poczta Telegraf-Telefon, a nad budynkiem wielka słuchawka telefoniczna. Nie ma jeszcze okratowanych okien. Czy ktoś w ogóle zwrócił kiedyś uwagę co kraty przypominają? Pojawiły się później i są do dnia dzisiejszego.A na ulicy nieśmiertelny saturator. Woda gazowana czysta i z sokiem. Gazu nie było za wiele, za szklanki służyły słoiczki po musztardzie, ale narzekań nie było kiedy było gorąco, a punkt z wodą był we właściwym miejscu. Poza tym musztardówki wykonane z grubego szkła znakomicie się sprawdzały. Podobnie jak szklane kafle, które szczególnie w biurach, służyły za popielniczki. Na filmach z tamtego okresu widać nieodzowny element na salach narad.Budynek banku jeszcze nie zwraca uwagi, sgraffito pojawiło się w późniejszym okresie. A obok jedna z piękniejszych kamieniczek zielonogórskiej starówki. Remont na parterze i sklep nabiałowy przechodził do historii.Skoro zdjęcia były robione w dniach Winobrania, większa jest też liczba osób. W tym przypadku słuchają występów na scenie przy ratuszu. Drzewa, które widać przez lata sięgnęły wyższych kondygnacji. Obecnie zaczynają być problemem dla mieszkających w ich sąsiedztwie. Gałęzie niemal wpadające do mieszkań kiedy okna są otwarte i nie cieszy to lokatorów.Ulica Stefana Żeromskiego, a w głębi Bohaterów Westerplatte.Na pierwszym planie sklep papierniczy i z zabawkami. Neonowa żyrafa nie zawsze świeciła co było normalnym zjawiskiem tamtych lat z reklamami. Naprzeciwko zaś sklep z odzieżą (obecnie Bank PKO BP) i także reklama świetlna. Może mniej widoczna jest z napisem Bar Kawowy, czyli jedno z niewielu miejsc, które trwają od dnia otwarcia. Tak, to Niger.Wielka ściana u zbiegu ulic Stefana Żeromskiego i Adama Mickiewicza jest jedną z najatrakcyjniejszych jak nastał czas reklam.Jak wyglądało miasto, co zostało, czego nie ma. Co pozostało w pamięci, a co już z niej uleciało. Powspominajmy więc oglądając zdjęcia Zbigniewa Rajche.* * *Zdjęcia pochodzą z archiwum Zbigniewa Rajche. A za tydzień zaprezentujemy kolejne archiwalne zdjęcia autorstwa pana Zbigniewa.Zapraszamy na nasz nowy serwis specjalny "Zielona Góra we wspomnieniach (archiwalne zdjęcia)".Miejsce to stworzyliśmy specjalnie dla wszystkich zielonogórzan, którzy chcą powspominać, poopowiadać i pokazywać nam Zieloną Górę z dawnych lat. Każdy może dołączyć do nas i wspólnie tworzyć to niezwykłe miejsce. Jeśli masz archiwalne zdjęcia Zielonej Góry, możesz przesłać je również na mail: [email protected]