Wilcza 2/4. Kamienica owiana przerażającymi legendami. Oto jeden z najbardziej tajemniczych adresów w Warszawie

W stolicy nie brakuje adresów, które warszawiacy wolą omijać z daleka. Wszystko za sprawą złej sławy związanej z miejscowymi legendami. Jednym z takich miejsc jest kamienica Władysława Umiastowskiego, usytuowana nieopodal Alei Ujazdowskich, w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.

Dokładny adres budynku to ul. Wilcza 2/4. Obiekt został wzniesiony w 1882 roku według projektu Jana Kacpra Heuricha. Po wojnie rozebrano oficynę kamienicy i usunięto większość elementów ozdobnych, w tym charakterystyczne hełmy na dachu. Niedawno budynek został odmalowany. To jednak nie jego zewnętrzny wygląd, a historie z nim związane, wyróżniają go na tle innych stołecznych kamienic.

Z budynkiem zlokalizowanym przy ulicy Wilczej wiąże się wiele przerażających historii. Chociaż żadna nie została nigdy potwierdzona, to wszystkie bez wątpienia budzą krew w żyłach i działają na wyobraźnię. O legendach dotyczących tego miejsca mówiono już blisko sto lat temu. Zostały one przelane na papier m.in. w wydawanym w okresie międzywojennym "Ilustrowanym Kurierze Codziennym".

W sieci można znaleźć liczne informacje o tym, że byli mieszkańcy kamienicy, jak i sąsiednich bloków, niejednokrotnie słyszeli tam niewyjaśnione nigdy później krzyki oraz dźwięki płaczu dzieci. Szybko pojawiły się więc teorie, że w tamtejszym budynku roi się od duchów.

Zjawy miały odstraszać nowych lokatorów tak szybko, że uciekali ze swoich mieszkań, zanim na dobre zdążyli się do nich wprowadzić. Cześć z nich widziała na tamtejszej klatce schodowej ślady krwi, które chwilę później znikały z niewiadomych przyczyn.

Wśród najbardziej przerażających historii dotyczących budynku przy ulicy Wilczej, okoliczni mieszkańcy wyróżniają trzy konkretne wydarzenia. Pierwsze z nich sięga aż XIX wieku. Niedługo po wybudowaniu kamienicy, wprowadził się do niej młody student. Mężczyzna miał popełnić samobójstwo w jednym z narożnych mieszkań. Zdaniem lokatorów, jego duch wraz z białym psem, wielokrotnie pojawiał się później w tamtejszych murach.

Kolejna legenda dotyczy zamożnej damy - Aleksandry Grobickiej, która wprowadziła się przed wojną. Kobieta miała zostać okradziona, a następnie zamordowana przez zarządcę budynku. Mężczyzna, który był w niej zakochany, miał poćwiartować ciało swojej ofiary, a następnie ukryć je pod posadzką.

Trzecia, a zarazem ostatnia historia, dotyczy kobiety, która nie mogąc pogodzić się ze zdradą męża, zastrzeliła go, a następnie za pomocą noża kuchennego, poderżnęła gardło swoim dzieciom. Sfrustrowana lokatorka, miała na koniec powiesić się na klamce.

W sieci możemy dotrzeć do informacji o tym, że przerażające historie związane z budynkiem przy ul. Wilczej, największą popularnością cieszyły się w trakcie dwudziestolecia międzywojennego. Wówczas, wyznaczano nagrody dla osób, które zdecydują spędzić się w kamienicy całą noc. Jak głosi jedna z legend, nie udało się to nikomu.

Mieszkańcy Warszawy wspominają także historię, kiedy podczas jednej z procesji związanych z obchodami Bożego Ciała, kwiaty strojące ołtarz znajdujący się nieopodal kamienicy, zwiędły w błyskawicznym tempie.

Czytając o upiornych legendach związanych z kamienicą możemy natrafić na informacje, że została ona opuszczona. Sprawdziliśmy to, udając pod wskazany adres. Na miejscu zobaczyliśmy m.in. kwiaty w oknach, które mogłyby świadczyć o tym, że w budynek jest zamieszkiwany. Zwróciliśmy się w tej sprawie do władz dzielnicy.

Nie mam informacji o tym, że kamienica jest zamieszkiwana przez lokatorów. Mogę natomiast powiedzieć, że działa tam dzielnicowy wydział wspólnot mieszkaniowych. W jednym z mieszkań działalność prowadzi także Teatr Rozmaitości - mówi w rozmowie z naszym portalem rzecznik prasowy Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy.

Paweł Siedlecki wyjaśnia także, że kamienica nie należy w całości do miasta.

Jej cześć została wykupiona przez prywatnych właścicieli. Z tego co wiem, słyszeli oni o legendach dotyczących budynku, a także rzekomych duchach, które mają w nim straszyć. Jak jednak twierdzą, historie te są im kompletnie niegroźne - mówi nam przedstawiciel dzielnicowego urzędu.