Winobranie 2011 – Ludzie drugiego planu

Swoją pracę zaczęli jeszcze przed Winobraniem. Kończyli w poniedziałek. Dwa miejsca były newralgiczne. Przywrócenie ulicy Bohaterów Westerplatte do stanu używalności po przejściu korowodu oraz cały obszar gdzie toczyło się winobraniowe życie.
Przychodzimy i oglądamy, bez wnikania co się dzieje przed i potem. Ma być według harmonogramu, ma być czysto, a po zakończeniu ma być stan poprzedni. Najlepiej natychmiast. Z ulicą Bohaterów Westerplatte poszło sprawnie. Ekipy porządkowe zamykały korowód i uprzątały teren przed sobą.
Większa operacja była na deptaku. Przez cały czas śmiecie były na bieżąco usuwane, ale po demontażu stoisk, platform i naboków objawił się obraz fantazji. Bo tylko tak można wytłumaczyć jak i gdzie upychano śmieci. Niektóre obrazki wręcz zadziwiały. Że tez komuś się chciało skoro kosze stały obok...? Odbyło się też generalne szorowanie nawierzchni.
Wszystko po to, żeby nie było narzekań – Jeszcze nigdy miasto nie było tak brudne. Uważam, że odpowiedzialne służby panowały nad utrzymaniem czystości. Nie do mnie jednak należy głos, ale jeżeli mógłby być usłyszany, zauważony informuję. Widziałam codziennie jak ludzie pracowali, zbierali śmieci i opróżniali kosze. Byli widoczni. Jeżeli nie we wszystkich miejscach było jak miało być to tylko dlatego, że generowaliśmy odpady szybciej i czasami nie nadążali. Ale tylko czasami.
Winobranie czy jakiekolwiek inne święto jest dla mnie czasem konsumpcji. Ale staram się zauważyć jak inni pracują, żebym była z niej zadowolona. Jeżeli nie mam problemów z wyrzuceniem śmiecia, jeżeli nic nie plącze się pod nogami czy unosi nad głową (a nie jest balonikiem), jeżeli takie sytuacje po prostu nie mają miejsca, uważam, że było wszystko dobrze zorganizowane.
Takia jest i moja ocena tegorocznego Winobrania w temacie utrzymania czystości. Było dobrze. Pracowało przy tym wielu ludzi, a ja ich pracę w minionych dniach odczuwałam pozytywnie.