Witkacy? Ja nie wiem, jestem ze Słupska

Oczywiście, spodziewali się usłyszeć różne ciekawe rzeczy, ale przede wszystkim założyli, że większość ankietowanych wymieni to, co jest naprawdę unikatowe, czyli pokaźny zbiór, największy nawet, dzieł Witkacego.I tu młodych ludzi spotkała niespodzianka. niestety, niemiła. Młodzież i ludzie dojrzali różne rzeczy do mikrofonu mówili, jedna pani nawet całe swoje życie opowiedziała, ale żeby tak ktoś o Witkacym sam z siebie wspomniał, to nie, się nie zdarzyło. W końcu zdesperowany ankieter zaczął sam naprowadzać na ten trop. Wpadł wręcz w euforię, gdy młode dziewczę, któremu podetknął pod nos album ze zdjęciem artysty, radośnie wypaliło: „Witkacy!". Ucieszył się też, gdy pani od życiorysu wreszcie wyznała, że obrazki, owszem, ogląda, ale na tym targu rybnym, tym koło spichlerza, bo na muzeum jej nie stać, ale Witkacy, tak, to coś jej mówi. Teraz wnioski. Albo ankieterzy mieli pecha trafić na słomki od CinCin, co to nie wiedzą, bo są ze Słupska albo wreszcie do roboty powinni się wziąć spece od promocji. Ci, pytani o reakcję miasta na słomki, mówili, że nie trzeba nic robić, bo grunt, że gdzieś tam w Polsce słyszą ludzie nazwę Słupsk. No cóż, sprawienie, by nie tylko w kraju, ale i w naszym mieście, mówiło się o Witkacym, jest chyba o wiele bardziej trudne. Dla miejskiej promocji może nawet za trudne. Autor: Anna Czerny-Marecka