Wstydliwa, lecz wcale nie tak rzadka choroba – glistnica

Suchy kaszel, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, czy duszności nie zawsze muszą wskazywać na choroby związane z drogami oddechowymi. Okazuje się bowiem, że podobne objawy można zauważyć w przypadku zarażenia glistą ludzką. Glistnica dotyczy ponad 1mld ludzi na świecie. Dowiedz się, czym jest ta choroba i jak przebiega jej leczenie.

Czym jest glistnica?

Glistnica (in. askarioza) jest najczęściej występującą robaczycą przewodu pokarmowego, spowodowaną zarażeniem glistą ludzką. W wyniku kontaktu człowieka np. z zakażoną żywnością, larwa trafia drogą pokarmową do jelita cienkiego, następnie opuszcza jajo, aby przeniknąć przez ścianę jelita do układu krwionośnego. W konsekwencji dociera do płuc i pęcherzyka płucnego, w którym rozwija się i drogami oddechowymi przedostaje się do jamy gardłowej. Znów zostaje połknięta i ponownie trafia do jelita cienkiego, w którym osiąga dojrzałość płciową. Samica glisty ludzkiej może złożyć około 200 000 jaj na dobę, które następnie są wydalane z kałem.

Źródła zakażenia

Jak można zarazić się glistą ludzką? Głównym źródłem zarażenia jest gleba, żywność i zanieczyszczona woda. Askarioza powoduje na całym świecie prawie 20 tys. zgonów w ciągu roku. Jeżeli myślisz, że choroba ta dotyczy tylko krajów tropikalnych, to jesteś w błędzie. Chociaż w Europie przypadków osób zarażonych glistą ludzką jest niewiele, to ryzyko zakażenia występuje przede wszystkim na obszarach rolniczych, których mieszkańcy mają bezpośredni kontakt z zakażoną ziemią lub wodą – żywotność jaj pasożyta w glebie może bowiem wynosić nawet 6 lat.

Jakie są objawy choroby?

Wielu pacjentów początkowo nie podejrzewa, że w ich organizmie mogą bytować pasożyty. Pierwsze objawy są bowiem podobne do tych, które wywołują choroby układu oddechowego. W trakcie przemieszczania się larw do płuc często pojawia się nieżyt nosa, suchy kaszel oraz gorączka. W późniejszym czasie mogą również wystąpić biegunki, wzdęcia, wymioty oraz bóle brzucha i brak apetytu. U wielu chorych można zauważyć także reakcje alergiczne oraz zmiany skórne. Zdarza się, że pacjenci skarżą się na znaczne osłabienie i problemy ze snem. Duże skupiska glist mogą powodować niedrożność przewodu pokarmowego. W celu rozpoznania choroby konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych. W pierwszej kolejności warto zrobić badanie w kierunku jaj pasożytów w kale. Trzeba jednak pamiętać, że wynik jednorazowego badania może nie być wiarygodny. Stwierdzenie ich obecności jest możliwe po 2 miesiącach od zarażenia, ponieważ dopiero po tym czasie samica glisty ludzkiej osiąga dojrzałość i zaczyna składać jaja. Dlatego wskazane jest przynajmniej trzykrotne pobranie próbek w dwu- lub trzydniowych odstępach czasowych.

Jak przebiega leczenie glistnicy?

Wedle zasady „lepiej jest zapobiegać, niż leczyć”, aby uniknąć zakażenia glistą ludzką trzeba przestrzegać zasad higieny osobistej. Należy unikać picia wody z nieznanych źródeł oraz pamiętać o dokładnym myciu warzyw i owoców przed zjedzeniem. Powinniśmy przede wszystkim zwracać uwagę dzieciom, żeby nie zapominały o starannej higienie rąk po powrocie z placu zabaw, czy wyjściu z toalety. W przypadku gdy dojdzie do zakażenia, najlepiej dokładnie wyprać rzeczy, z którymi mieliśmy do tej pory styczność: koce, pościel, a nawet dywany. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby pracujące np. w laboratoriach, które na co dzień mają kontakt z osobami zarażonymi. Podstawą leczenia glistnicy jest podawanie leków przeciwrobaczych. Do najczęściej stosowanych należy pyrantel, mebendazol oraz albendazol. Ważne jest także stosowanie odpowiedniej diety. W przypadku rozpoznania glistnicy warto wprowadzić do swojego jadłospisu pora, pestki z dyni oraz potrawy z zawartością czosnku, które przyśpieszają usuwanie pasożytów wraz z kałem. Odpowiednia profilaktyka i wyrabianie już od najmłodszych lat właściwych nawyków higienicznych i żywieniowych jest najlepszą metodą w walce z pasożytami.