Wydarzenia kulturalne w Słupsku

EWA JUSZKIEWICZ "O CZYM SIĘ NIE MÓWI"Galeria Kameralna18.01.2013godz. 18:00Ewa Juszkiewicz jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie studiowała w latach 2004-2009. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, animacją oraz sztuką obiektu. Na przestrzeni minionych paru lat była autorką kilku indywidualnych wystaw, a także wzięła udział w ponad dwudziestu projektach zbiorowych, wystawiając m.in. w tak ośrodkach jak warszawska Fundacja Galerii Foksal, Bielska Galeria BWA czy Galeria Kordegarda w Warszawie. Jej najnowsza ekspozycja pt. „O czym się nie mówi" jest estetyczną i antropologiczną refleksją nad obrazem i ideą persony. Ewa Juszkiewicz w swoich pracach malarskich zajęła się analizą portretu jako idealistycznego wizerunku człowieka Zachodu, który – począwszy od czasów Renesansu – ma reprezentować z jednej strony wszystkie kulturowe motywy oraz standardy, z drugiej zaś – stanowić odbicie wszystkich egzystencjalnych pęknięć i ran, których doświadcza podmiot. Niezależnie od prowadzonej przez artystkę „psychoanalizy" portretu oraz osoby Autora nie mniej istotnym wymiarem jej prac jest namysł nad niejednoznacznością przypisanych każdemu wizerunkowi pojęć piękna oraz brzydoty. Ewa Juszkiewicz pokazuje ich płynność oraz przemienność. Artystka żongluje motywami oraz maskami, artykułując arbitralność „normy" i prezentując stany graniczne. Jej twórczość jest próbą przekroczenia w tej samej mierze niewinności, co erotyki oraz piękna i brzydoty. Jest to rodzaj groteski, z której rodzi się nowe, ponowoczesne „piękno". BARTEK JARMOLIŃSKI ,,ZDERZENIA"Baszta Czarownic18.01.2013godz. 17:00Projekt ,,Zderzenia" obrazuje sytuację zderzenia świata fikcyjnego, w którym znajdują się odniesienia do postaci ze znanych bajek -ze światem realnym, który sprowadzony jest do czerni i bieli. Kolorowy świat z bohaterami animacji być może niejednokrotnie jest atrakcyjniejszy od rzeczywistości. Cykl obrazów „Impossible" obrazuje zderzenie tych dwóch odmiennych od siebie światów. Cykl fotografii „Antyatlas" odnosi się natomiast do ucieczki w głąb siebie, do wyizolowania, gdzie nadzy mężczyźni o odmiennej od większości orientacji seksualnej kulą się przybierając pozycje dziecka w łonie matki. Jest to zobrazowanie lęku przed trudnym światem realnym, gdzie tytułowy Antyatlas nie jest w stanie podźwignąć wszystkich spraw i rzeczy, które umożliwiłyby mu spokojne życie bez ingerencji innych w swą prywatność. Filmy „Reakcja" i ,,Reakcja 2" ukazują dość intensywne szukanie kontaktu z drugim człowiekiem poprzez proste czynności jak całowanie lub też potrzebę wyciszenia wobec wielu często zbyt nieistotnych informacji, jakie publikowane są w prasie. Filmy te są performance do kamery, gdzie wykorzystałem własną twarz. Jest to potrzeba zwrócenia na siebie uwagi, by nie pozostawić widza (w znaczeniu człowieka) obojętnym.