Zagubiony Dekalog

Przeleciałam dziś wszystkie  internetowe strony łomżyńskie i fora - zatracamy własne człowieczeństwo?
Nie chodzi już o ubogi język, ale o ilość jadu w wypowiedziach. Nie piszę tu o wszystkich młodych ludziach, jednak te najbardziej agresywne wypowiedzi, opinie rzucają się w oczy. Nie będę cytować... Nie będę też cytować Dekalogu, bo w naszym katolickim grodzie jest wszak znany na wyrywki. Kilka scenek z naszego miasta:
Grupka młodzieży rechocze na widok staruszka poruszającego się powoli chodnikiem, padają wulgaryzmy. Ciekawi mnie, jak będą się czuli za kilka lat, gdy inni młodsi odpłacą im tym samym? Nie ma się patentu na wieczną młodość, życie jest naprawdę bardzo krótkie i lata mijają bardzo szybko.
W banku. Tym razem nie młoda osoba, poproszona grzecznie o przesuwanie się w kolejce obrzuca  proszącego stekiem jadowitych słów. Zapewne to czyjaś matka lub babka. Ciekawe jak wychowuje swoje potomstwo?
Przychodnia lekarska. Wyzwiska, wchodzenie bez kolejki, skrajny egoizm aż buzuje! Młoda kobieta z wysoką temperaturą i słaniająca się na nogach prosi o przepuszczenie jej do lekarza. Jazgot jaki wywołuje ta prośba aż przeraża. Znowu zastanawiam się skąd u ciężko (?) chorych ludzi tyle siły do awantur? I co z ich nadciśnieniem i chorym sercem?
I można mnożyć takie scenki. Nie będę pisać o nietolerancji, bo ostatnie decyzje naszego prezydenta i innych notabli zrobiły i tak "niezłą reklamę" miastu - miasto ksenofobów.
"Nie czyń drugiemu co tobie nie miłe", "Szanuj bliźniego jak siebie samego" - proste? Tylko dlaczego tak rzadko stosowane? Życie miałoby wtedy inny wymiar i człowiek nie byłby człowiekowi wilkiem.