Zapraszamy na wycieczkę po Oppeln

 
W 44-tysięcznym Oppeln działało sześć aptek, m.in. Kronnen, Marien, Nikolaii, a także Germania. Nie było pogotowia, przynajmniej takiego jak dziś. Dlatego w weekend 25 i 26 marca 1933 r. działało pogotowie lekarskie. Dr Wagner przyjmował przy ulicy Rosenbergerstrasse 7 (dziś Oleska), a dr Schmulewitz uśmierzał ból w gabinecie na Kaiserwerkstrasse.
Wiosna w 1933 r. przyszła w marcu. I od razu ruszyły prace interwencyjne finansowane przez magistrat. Poprawiona miała być nawier zchnia obecnej Bleichstrasse (Bończyka), a budowę kanalizacji szykowano na dzisiejszej Wilhelmstal (Pasieka). Na sąsiadującej z nią wyspie Bolko działało kąpielisko powietrzne.
Opiekował się nim Związek Naturalnego Zdrowia. Skupieni w nim opolanie doceniali walory pełnego drzew Bolko, gdzie powietrze było dużo zdrowsze niż w mieście. Kąpielisko - czyli miejsce na ustawianie leżaków - mieściło się na ogromnej polanie w środku wyspy. Na leczniczą kąpiel - choć innego typu - można też było pójść do miejskiej łaźni przy Sternstrasse(Reymonta).
Kto chciał, mógł pójść do kina. W Ufa Theater wyświetlano “Ja i cesarzowa” z Lilian Harvey. W kinach można było też zobaczyć filmy dokumentalne oraz propagującenazizm, dopiero co Hitler doszedł do władzy. Były wtedy trzykina w Opolu: Ufa (w hotelu Form przy obecnej ulicy Krakowskiej), Piasten Theater przy Malapanerstrasse 4 (Ozimska) oraz Metropol (róg ulic Ozimskiej i Reymonta). Kina nie służyły tylko do wyświetlania filmów. Szczególnie wiele działo się w hotelu Form. Aż za wiele. Występ znakomitego i znanego komika Guido Thielschera - ku zaskoczeniu dyrekcji - nie zapewnił kompletu na sali. Powodem miał być fakt, że kilka dni wcześniej odbył się koncert wyśmienitej skrzypaczki.
Jeśli ktoś miał ochotę na dobre wino, znalazł je np. w winiarni Prufersa przy Tuchmarkt Eins (Mały Rynek 1). Z kolei na dobre piwo chodziło się do gospody Golden Eins (nieistniejący budynek u zbiegu ulic Minorytów i Zamkowej). W kawiarniach za 10 fenigów możnabyło kupić przepyszne lody o dźwięcznych nazwach Zimny Pocałunek czy Posmak Eskimosa.
 
Sklepów w Oppeln nie brakowało. Na Breslauer Platz 18 (plac Piłsudskiego) można było kupić nie tylko maszyny marki Zündapp, ale także słynne motocykle. Jeśli ktoś chciał przewieźć meble, swoje usługi oferował Paul Hahn z Malapanerstrasse 31 (Ozimska). Kleje lub farby do kupienia były przy Sternstrasse 17 (Reymonta). Metalowe łóżka i materace polecał Hans Galgon przy Vogtstrasse (Katowicka). Tanio garnitur można było uszyć u krawca Grolicha na Sternstrasse 17 (Reymonta). Właściciel tłumaczył w reklamie swoje niskie ceny tym, że szył u siebie w mieszkaniu i nie wynajmował sklepu.
 
1933 r. to także początek mrocznego okresu w historii Niemiec i Oppeln: 30 stycznia prezydent Niemiec Paul von Hindenburg powołał Adolfa Hitlera na stanowisko kanclerza koalicyjnego rządu. Już kilka miesięcy potem gazety informowały, że minister spraw wewnętrznych zarządził natychmiastowe rozwiązanie organizacji paramilitarnych z wyjątkiem SS, SA i Stahlhelm, czyli tych stojących po stronie Hitlera.
 
Gdy na początku lat trzydziestych powstawała dzielnica generalska, jedną z ulic nazwano Emin Paschastrasse, upamiętniając słynnego żydowskiego podróżnika. Jednak w marcu 1933 r. naziści zmienili nazwę na Ritterstrasse (ulica gen. Zajączka). Za sześć lat rozpocznie się II wojna światowa.
 
Tekst powstał na postawie starych egzemplarzy Oppelner Nachrichten znalezionych podczas remontu jednego z domów w Opolu. Redakcja gazety mieściła się w istniejącej do tej pory willi przy ówczesnej Topferstrasse 5 (obecnie Bolesława Kominka). Dysponowała ledwie jednym czterocyfrowym numerem telefonicznym oraz kilkuosobową redakcją. Naczelnym redaktorem był dr Wilhelm Daube. Za informacje lokalne odpowiadał Alfred Garczors, a pozyskiwaniem ogłoszeń zarządzał Franz Jankowski.