Warszawiacy: słabo tańczymy, ale się staramy

Marta Chowaniec:**Idziemy na Dechy to znaczy idziemy na zabawę? **

Piotr Zgorzelski: Dokładnie tak. W warszawskim okresie przedwojennym i powojennym Dechami określano miejsce, gdzie grała kapela na żywo. W tym roku Dechy pojawiły się na Bielanach oraz dzięki Fundacji Ja Wisła w Porcie Czerniakowskim w ramach Festiwalu Przemiany. Za rok mamy nadzieję powrócić poza tymi dwoma miejscami na Pragę przy ulicy Lubelskiej. Chcemy w ten sposób nawiązać do dawnych warszawskich tradycji.

Dlaczego warto do tej tradycji powrócić?

Zawsze powtarzam, że muzyka i taniec są pretekstem do tego, by się ze sobą spotkać. Z przyjaciółmi lub z kimś zupełnie nowym i go bliżej poznać. Chcemy przywrócić Dechy Warszawie, aby przestały być czymś nadzwyczajnym i egzotycznym. By były to miejsca, w których miło i pożytecznie można było spędzić czas, spotkać fajnych wartościowych ludzi i dobrze się przy tym zabawić.

W muzyce, modzie, sztuce panuje trend powracania do tradycji. Czy w tej powszechnej modzie na ludowość Dechy mogą wypłynąć?

Nie chcemy robić chłopomanii. Chodzi o to, żeby z kultury tradycyjnej wziąć jak najwięcej pięknych rzeczy i się nimi inspirować. Obraz cepelii do mnie nie przemawia. Muzycy są dla tancerzy, a tancerze dla muzyków, jedni i drudzy razem tworzą takie spotkanie. Nikt nie siedzi i nie podziwia, tylko wspólnie wszyscy się bawią i przeżywają to przez kilka godzin. Okazuje się, że jest na to zapotrzebowanie i sporo osób uczestniczy w takich spotkaniach.

I rzeczywiście tańczą oberka i kujawiaka?

Ludzie bawią się, ot tak. Wchodzą w taniec. Nie trzeba ich specjalnie instruować. Zresztą to nie miejsce na warsztaty. Na takie zapraszamy na jesieni lub zimą. Podczas spotkań bardziej jestem wodzirejem niż instruktorem tańca. Zresztą zależy co kapela zagra. Jeśli coś co ludzie znają, np. oberki, polki, kujawiaki, tanga, fokstroty, walczyki, to zaraz parkiet roi się od tańczących.

Warszawiacy potrafią tańczyć takie tańce?

Część osób tak, część nie, a jeśli nie, to przeważnie próbują. Przyznaję, że braki w polskiej edukacji tanecznej widać bardzo wyraźnie, zwłaszcza w tańcach w rytmach mazurkowych na trzy. Jest to tradycyjny rytm w muzyce polskiej, ale już zapomniany. Grają kapele, które bardzo różnią się repertuarowo, ale większość z nich zagra oberki, mazurki, walczyki, a na deser sentymentalne tango.

Kto nie wierzy, może się przekonać przychodząc 26 września na Bielany, koło Metra Słodowiec, gdzie będziemy bawić się na Dechach od godz. 15.00 lub 27 września na ul. Lubelską 30/32, gdzie o godz. 19.00 do tańca na Scenie Lubelska zagra Janusz Prusinowski Trio. Gdyby ktoś chciał dowiedzieć się czegoś więcej o tej muzyce i tańcach to zapraszam również na stronę https://www.youtube.com/user/prusinowskitrio.

Piotr Zgorzelski – etnolog i antropolog kultury, tancerz i muzyk. Współzałożył stowarzyszenie „Dom Tańca” (1994) i przez kilka lat był jego prezesem. Organizuje koncerty, zabawy (m.in. w warszawskim klubie Remont, CSW Zamek Ujazdowski). W tej chwili prezes Fundacji Czas Tradycji.

Współpracuje jako aktor oraz choreograf z offowym, muzyczno-taneczno-obrzędowym teatrem Darka Kunowskiego „Scena Lubelska 30/32”. Organizuje szereg cyklicznych imprez według własnego projektu, związanych z muzyką i tańcem tradycyjnym: „Rzuć blagę i chodź potańczyć tango na Pragę” w restauracji Pod Karpiem, „Dechy”, Festiwal Dziecięcy „Mały Off”, „Nietypowe Dziady i Baby” oraz wiele innych. Jest czterokrotnym stypendystą MKiSZ w dziedzinie tańca i animacji (1993, 2003, 2006, 2008).

Zobacz również:
Zrób „coś” z sąsiadem [wywiad]
Student na scenie [wywiad]
Podaruj marzenie [wywiad]