"Ballada o rycerzu Krzyża" - opowieść o dobrych Krzyżakach [recenzja]

Czy można przekonać nas Polaków do stwierdzenia, że Krzyżacy byli dobrymi ludźmi? Że głęboko wierzyli w Boga, pomagali ubogim, całym sercem i duszą bronili chrześcijaństwa, mieli dobre intencje? To karkołomne zadanie. Ale można spróbować przedstawić ich życie z zupełnie innej strony. Diametralnie różnej od tej, którą wpajano nam przez lata na lekcjach historii, w książkach, kinie i w telewizji.Wiedziałem, że taki cel - pokazanie drugiej strony medalu życia w Zakonie - przyświecał autorowi. I od razu pojawiły się w mojej głowie wątpliwości, obawy o to, że zburzy on pewien porządek, obraz Krzyżaków zakorzeniony w mojej głowie. Jak się okazało - niepotrzebnie. Ten obraz został w sposób delikatny i ciekawy uzupełniony.O co? O szczegóły z życia rycerzy-zakonników. O opis ich nadzwyczaj surowego trybu życia. Książka opowiada krótką historię Krafta, początkującego rycerza, który wędruje do Prus, aby oddać życie za Chrystusa. Walcząc oczywiście z poganami.Samych bitew w książce jest jednak niewiele. Bo okazuje się, że Krzyżacy nie tylko walczyli, nawracali pogan (nie zawsze mieczem) - przede wszystkim modlili się żarliwie, a także ciężko pracowali.W "Balladzie..." bardzo ciekawie przedstawiona jest wiara średniowiecznych chrześcijan w Boga. Najmniejszy grzech musi zostać ciężko odpokutowany. Najdrobniejsza wina zmazana, najlepiej własnym cierpieniem, krwią. Dziś trudno sobie wyobrazić, żeby ktoś pościł przez rok o chlebie i wodzie. Wówczas było to normalne. Średniowieczne życie i obyczaje wplecione są w ciekawą fabułę.Z książki dowiemy się także, że braćmi w Zakonie Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (pełna nazwa) nie tylko byli Niemcy. Także... Polacy i inni obywatele państw chrześcijańskich.Strony "Ballady..." są wzbogacone pięknymi ilustracjami autora oraz jego ciekawymi przypisami. Dowiemy się z nich o historii Zakonu Krzyżackiego. I o tym, że zakon ten ciągle istnieje, co dla wielu może być dużym zaskoczeniem.Podsumowując, polecam "Balladę o rycerzu Krzyża" każdemu. Ale ostrzegam. Nie czytajmy jej patrząc na średniowieczne zwyczaje z naszej perspektywy. Nie oceniajmy ich z góry i nie wyśmiewajmy. Spróbujmy raczej zrozumieć tamte czasy i żyjących wówczas ludzi. Głęboko zastanowić się nad ich postępowaniem. Może nie będziemy już tak krytycznie ich oceniać.