Bylem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 15]

Początek cyklu
Bylem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 14]
Ale "tamto" już minęło. Było "po kaczakach" jak to u nas mówiono i niczym strasznym się nie zakończyło. Teraz mieliśmy inny problem "na głowie" - jak je "biedne" uratować. Byliśmy tutaj a więc nikt z zaprzysiężonych nie wydał. Wszyscy w domach mężnie znieśli ojcowskie "napominania"...
Kiedy dowódca po tym "wstępniaku" przeszedł do meritum naszego spotkania, dalej milczeliśmy jak zaklęci. Przecież nie będzie grzebał przy pasie... Nasza rozmowa, a właściwie tylko monolog szefa naszych ojców trochę trwała. Podchodził nas raz z lewej, raz z prawej strony... nic. Ani po prośbie ani po groźbie.
Później się wycwanił - polecił wszystkim czekać w sekretariacie i brał nas "po jednym". Jak tylko powracał kolejny delikwent to patrzylismy mu głęboko w oczy. Wystarczał nam tylko niezauważalny ruch gałek ocznych. Na szczęście wszyscy ruszali nimi we właściwym kierunku... tak jak Bułgarzy kiedy chcą z czymś się zgodzić... u nas jak wiadomo jest na odwrót. Tę procedurę wejścia... pobytu... wysłuchania... milczenia... wyjścia... odbyłem i ja. Zniosłem mężnie jak i pozostali. Jak wszyscy to wszyscy... :)
Uff. Skończyło się. Z wyraźną niechęcią odmalowaną na twarzy, ale jednak dowódca pozwolił nam wreszcie odejść. "Przez trzy dni siedzisz okrakiem w domu!" jeszcze otrzymałem błogosławieństwo ojcowskie na pożegnanie. Inni tatusiowie nie byli lepsi w stosunku do swych pociech. Oni zostali, a my powoli wróciliśmy do domów. Odbyć areszt domowy...
Ojciec wrócił dopiero późnym wieczorem... Byłem już dawno w łóżku, ale nie mogłem zasnąć po dzisiejszych przeżyciach... po drugie ciągle szukałem właściwej pozycji do spania. Z wiadomego powodu niezbyt mi dzisiaj odpowiadało moje normalne ułożenie na wznak...
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 16]Wszelkie prawa zastrzeżone. Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.