Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 37]

Początek cykluByłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 36]Pierwsza klasa, pierwsza lekcja Przysposobienia Obronnego. Zaraz na drugi dzień po rozpoczęciu roku szkolnego. Wiadomo, minęła kolejna rocznica napaści Hitlera na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej.
Dzik przywitał się z nami, przedstawił (do dziś zachodzę w głowę jak mogliśmy nie znać jego prawdziwego nazwiska tak długo. I powtarzało się to przez pokolenia... może dlatego że już wcześniej słyszeliśmy o nim od starszych. Ale słyszeliśmy o Dziku...). Po sprawach organizacyjnych zaczął mówić swoim niepowtarzalnym głosem i z nieodłącznym rozpoczęciem:- Nuu, chłopcy, jak wiecie, wczoraj mieliśmy rocznicę rozpoczęcia wojny wrześniowej. Hitler napadł na nas i rozpoczął II wojnę światową. Walczyliśmy bohatersko miesiąc, ale przegraliśmy. Pamiętajcie, że to była wojna wrześniowa, a nie jakaś tam tylko kampania wrześniowa, jak piszą w podręcznikach. Ja też wtedy walczyłem... Opowiem coś o sobie. Przed wojną byłem w naszym mieście nauczycielem śpiewu w gimnazjum... Ciiichooo! Co to za zachowanie?! W przedszkolu jesteście?! 
(A my w tym czasie pokładaliśmy się ze śmiechu po ławkach, niektórzy aż pospadali z krzeseł. Dzik i nauczanie śpiewu?! To jakby hipopotam udawał baletnicę tańczącą w "Jeziorze łabędzim"...)- Uspokoicie się basałyki?! Cicho, powiadam! No więc uczyłem śpiewu... Cicho!
(Musiał powtarzać o tym śpiewie? To już były tortury... naszych brzuchów. Paroksyzmy śmiechu...)
- Cicho! Uczyłem patriotycznych pieśni i młodzież była wtedy lepsza, nie to co wy. Słuchała starszych. Uczyłem również gimnastyki... Co się z wami dzieje?! (Uczył i wuefu!!! O Boże, Dzik i fikołki! Już go widzimy jak je pokazuje... z jego brzuchem.)
- Co to za klasa! Skaranie boskie! Cicho!
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 38]Wszelkie prawa zastrzeżone.Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.