Byłem dzieckiem...byłem i starszym [cz.122]

Byłem dzieckiem...byłem i starszym [cz.121] 
Już śmiało odwróciłem się do lekko zniecierpliwionej ekspedientki i dziarskim głosem zadysponowałem:
-...und bitte zehn Furzpulver.-Wassss?!!! - okrzyk niedowierzania i zaskoczenia wyrwał się z ust obsługującej - Wasss?!(Cholera, może źle wymawiam...)- Fy...Fu...-Dobrze wymawiasz, tylko ten akcent...lepiej przeliteruj - usłyszałem cichą podpowiedź od "znającej niemiecki".
No tak, ma rację - F U R Z P U L V E R bitte. Zehn...eee...no zehn torebeken  - (jak cholera jest "torebka" po niemiecku? Akurat musiałem zapomnieć).
-Wassss???!!! - jeszcze głośniejszy okrzyk, tym razem oburzenia zmieszanego ze złością, wydarł się z buzi Niemki. W tym momencie usłyszałem stłumiony śmiech uczestniczki mojej wycieczki, tej od "niemieckiego":-Coś Ty mi powiedziała?!-No wiesz... - dusiła się ze śmiechu.-Coś Ty mi powiedziała, co to znaczy?!-Nooo...proszek do pierdzenia... - i zaniosła się jeszcze głośniejszym śmiechem.
Wpierw spurpurowiałem...ale za chwilę sam wybuchnąłem głośnym śmiechem. Dobry żart. Dałem zrobić się w konia. Mogłem lepiej przygotować się w domu do wyjazdu.
To rozładowało atmosferę, nawet niemieckie ekspedientki parsknęły śmiechem.
Kiedy się uspokoiliśmy, dostałem wreszcie ten cholerny "proszek do pieczenia", całe dziesięć "torebeken" :) Kupiłem też resztę produktów, którą miałem zapisaną na „maminej liście". Szybko mi z tym poszło. Kolega też się obkupił, zakupu zanieśliśmy do autokaru. Wszystko wsadziliśmy w jedną torbę, jeszcze trochę miejsca zostało. A teraz - w miasto! 
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 123] 
Wszelkie prawa zastrzeżone.Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.