Co działo się w "Sali Samobójców"?

Film opowiada o pewnej rodzinie. Poznajemy ich już na samym początku, kiedy to delektują się występem pewnego śpiewaka. Zbliżenia na skupioną twarz Krzysztofa Pieczyńskiego (filmowego Andrzeja, ojca Dominika) daje nam kilka niezbędnych informacji o jego zawodzie i codziennych obowiązkach. Za poważną miną Agaty Kuleszy ( filmowej Beaty, mamy Dominika) kryje się stres i przepracowanie, jakie są konsekwencjami jej pracy zawodowej. I na końcu mamy głównego bohatera Dominika. Młodego chłopaka, którego spojrzenie jest dość znaczące. W jego postać wcielił się Jakub Gierszał.
Rodzina można powiedzieć z wyższej półki. Bogaci, z posadą. Prywatne szkoły, kierowcy. Dominuje zapach mamony. Wszystko pięknie, ładnie oczywiście do pewnego czasu, kiedy to z czarnowłosym chłopakiem zaczyna się coś dziać. Nic oczywiście nie jest bez przyczyny. Nie wytrzymuje on sytuacji w szkole. Stał się pośmiewiskiem wszystkich kolegów z klasy i uznany homoseksualistą. Zamyka się w sobie, postanawia nie chodzić do szkoły. Odnajduje nowy, lepszy świat w internecie u boku ludzi, którzy tworzą tytułową Salę Samobójców.  Poznaje tam królową Sylwię, którą gra Roma Gąsiorowska ( wielkie brawa i czapki z głów dla tej młodej aktorki, która po raz kolejny udowodniła, jak świetnie potrafi wcielić się w rolę. Ma genialna barwę głosu i potrafi idealnie podkreslić charakter postaci). W tym momencie jesteśmy świadkami połączenia dwóch światów. Gry i realu. W dalszych etapach filmu stajemy się obserwatorami przemian Dominika, reakcji jego rodziców i innych osób. Wydawałoby się, że w prosty sposób można przewidzieć zakończenie całej historii, jednak tak nie jest.
Fabuła filmu reżyserii Jana Komasy, składa się z wielu ciekawych wątków. Przede wszystkim pokazana jest manipulacja i wpływ osób silniejszych psychicznie, na te słabsze. Poruszony został problem homoseksualizmu. Jest wychowanie i jego brak, wpływ internetu jego pozytywy i negatywy. Moc jednego z portalów społecznościowych, który opanował świat. Motyw samobójstwa, prób okaleczania się. Można by tak wymieniać i wymieniać. Jedno jest pewne. Wszystko doskonale opisuje współczesny świat. Niestety takie sytuacje maja miejsce i często nie są dostrzegalne przez nas, przez rodziców, przez dzieci. Jedyne co mi w tym nie pasowało, to ewidentne zasugerowanie, że młodzież, która maluje paznokcie na czarno, lubi ciemny makijaż i charakterystyczną odzież z elementami np. czaszki - ma ze sobą problemy natury emocjonalnej. Można było to rozegrać w troszkę inny sposób, ale cóż taka była inwencja twórcy.
Jest to pierwszy z polskich filmów, na przełomie ostatnich lat, który zapada w głowie i nie może wyjść. Jest przepełniony bólem, żalem, skrajnymi emocjami, które targają nie tylko głównych bohaterów, ale również widzów. Pokazuje obrazki dalekie, ale jakże bliskie każdemu z nas. Jest poruszający... Niby banalne podejście do tematu , przedstawienie bohaterów, wrzucenie ich w określone, niczym nie szczególne role, a jednak. Coś jest i to coś takiego, że zatrzymujemy się i analizujemy. tematy tabu zostały odsłonięte i rozebrane w pewnych sferach do naga.
Pomijając te emocjonalne stany i wstrząsające obrazki, nie można pominąć gry aktorów oraz sposobu realizacji. Wszystko, jak dla mnie na plus. Całość, jak dla mnie ( podkreślając fakt, że jest to dzieło polskiego reżysera, co faktycznie już na wstępie robi wrażenie), zasługuje na 8.5/10 punków.
A może Wy byliście również na Sali Samobójców i podzielicie się swoimi spostrzeżeniami? Zapraszam do rozmowy:)
Pozdrawiam

* * *
Zobacz nas na facebooku: 
strona portalu Moje Miasto Zielona Góra
strona bezpłatnego tygodnika miejskiego MM Moje Miasto Zielona Góra