Dzieci czekają na rodziny zastępcze

Dom dziecka, w którym przebywała dziewczyna był przestronny i dobrze wyposażony. Brakowało w nim jednak tego co najważniejsze: miłości. Wychowawcy się starali, ale swoją troskę i ciepło musieli dzielić na kilkadziesiąt dzieci.
- Relacje z opiekunami były dobre, ale to byli dla nas obcy ludzie. Tej bariery nie dało się przeskoczyć - podkreśla dziewczyna.
Uśmiech jest najważniejszy
Bariery zniknęły trzy lata temu. Wraz ze swoim młodszym bratem Agnieszka przyjechała na wakacje do Grudziądza. Do placówki już nie wrócili.
- Nie mogłam na to pozwolić, dlatego zdecydowałam się utworzyć rodzinę zastępczą - tłumaczy Anna Dolecka, ciotka rodzeństwa.
Sama ma pięcioro dzieci , więc decyzja o przygarnięciu kolejnej dwójki nie była łatwa. Dolecka jej jednak nie żałuje. Dlaczego?
- Bo nie ma nic piękniejszego niż uśmiech dziecka - odpowiada kobieta.
Pod tymi słowami podpisuje się również Regina Szkudlarek. Wraz z mężem dwa lata temu wzięła pod swój dach małą Irenkę.
- Brat męża zmarł, a matka małej - mówiąc delikatnie - nie nadawała się na opiekunkę. Tak staliśmy się rodziną zastępczą.
Dzieci z placówek są fajne i tak jak wszystkie potrzebują miłości - mówi Maria Janowska, dyrektorka CPDiPR. - Choć naszym marzeniem byłoby żeby trafiły do adopcji, z każdej kolejnej rodziny zastępczej bardzo się cieszymy.
Psycholog pomaga
Każda rodzina otrzymuje wsparcie Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Są to pieniądze, na jedno dziecko od 500 do 1.000 zł.
Poza tym dzieci wraz z opiekunami mogą liczyć na wsparcie pedagogów i psychologów.
- Razem rozwiązujemy problemy wychowawcze, które pojawiają się w codziennym życiu - mówi Andrzej Lontkowski, pracownik MOPR.