Historia kawy w Polsce i Warszawie w książce "Zapach świeżej kawy" Kordiana Tarasiewicza

Zapach świeżej kawy

Warte przywołania są stosowane przez Tarasiewicza nowatorskie metody zarządzania. Właściciele wychodzili z założenia, że o pracowników trzeba dbać, bo leży to w dobrze pojętym interesie firmy – pracownicy traktowani z szacunkiem i podmiotowością, wiążą się z nią na dobre i złe. Pewna familiarność stosunków w firmie, ale bez przekraczania naturalnych granic, wzajemne zaufanie i uczciwość, to był cenny depozyt, z którego czerpano w latach chudszych, kiedy trzeba było zacisnąć pasa. Pracownik odpowiednio uposażony (płacono mu 15 pensji, dodatkową – na Boże Narodzenie, Wielkanoc i na ”odzież zimową”), pracujący 8 godzin dziennie, z przerwą na posiłek (bezpłatnie serwowano zupę!), mogący skorzystać ze wsparcia kasy zapomogowo-pożyczkowej, odpłacał niezwykłą lojalnością wobec zarządu i samej marki. Po objęciu przez Tarasiewicza firmy w 1934 r., w niezbyt dobrej kondycji finansowej, pracownicy zgodzili się na redukcję swoich uposażeń aż o 25 procent! On sam pobierał połowę pensji. Czytaj także: *Kawiarnie i herbaciarnie w stolicy *Polecamy miejsca z kawą i ciekawą książką [ZDJĘCIA]