Kameralny wieczór harcerzy i harcerek ZHR

Harcerze harcerkom.
Choć 8 marca już minął, to dla harcerzy Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej z Zielonogórskiego Związku Drużyn "TOPÓR", każdy dzień jest wart, aby sprawić radość Kobietom. Choćby przez zwykły gest: (uśmiech na twarzy, kwiatek, wymarzoną kolację, a może wspólne spędzenie czasu, dzieląc się uśmiechem i radością nawzajem).
We wtorek 03.04.2013 roku, druhowie z rady hufca Zielonogórskiego Związku Drużyn "TOPÓR" Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, przygotowali druhnom z rady harcerek Zielonogórskiego Hufca Harcerek "NARNIA" Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, uroczystą kolację - jednak ta była, tylko tłem całej uroczystości.
Najpierw po każdą z harcerek przyszedł do domu harcerz, z kwiatkiem i uśmiechem na twarzy. Po czym wspólnie śladem szlaku ognia, dotarli do kameralnie przystrojonej sali w jednej z uroczych piwnic, skrytych pod jedną z Zielonogórskich kamienic. Tam czekał już na wszystkich syto zastawiany stół, przygotowany przez druhów specjalnie na tę uroczystość.
Druhny i druhowie przyszli specjalnie ubrani w stroje z lat 20/30 do piwniczki, w której czuć było tamte lata, począwszy od wystroju lokalu, po muzykę płynącą gdzieś w oddali sali.
Po uroczystej kolacji, nastąpił punkt kulminacyjny - projekcja filmu, nakręconego specjalnie na tę okazję przez harcerzy z Zielonogórskiego ZHR-u dla zaproszonych Druhenek. Bardzo ciekawa oraz wciągająca fabuła, nie wspominając o już o rewelacyjnej obsadzie ról, sprawiła iż film cieszył się ogromnym powodzeniem. Fabuła filmu wpisuje się w wiodący nurt kryminału z lat 20/30. Reżyser robi wszystko, by w krwawą, sensacyjną fabułę wpleść jak najwięcej filozoficznych pytań, w stylu: Kto tak naprawdę zabił? A te mają jej nadać charakter lekkiej, nie pozbawionej wątków czarnego humoru, naturalistycznych opisów, wywołujących zaciekawienie oraz konsternacje powieści kryminalnej. Tuż przed rozwiązaniem zagadki film został zatrzymany, a druhny głosowały, kto ich zdaniem jest sprawcą morderstwa przedstawionego w owym kryminale.
Długa i mozolna praca harcerzy jednak się opłaciła, gdyż wszystkie druhny powróciły do swoich domów pełne wrażeń i z uśmiechem na twarzy, czekając pewnie na kolejne zaproszenie.