Mazowieckie przesądy ludowe i zabobony. W co wierzono i wierzy się w naszym regionie?

Śmierć przestawia zegar

Od zawsze próbowaliśmy racjonalizować śmierć i jej nieuchronność. Czy to przez sztukę czy właśnie religię. Część obrzędów miała na celu wypędzenie widma śmierci, uchronienia się przed nią, inne natomiast ułatwiały pożegnanie bliskiej osoby. Jednym z dość sugestywnych zwyczajów było włożenie do ręki umierającej osoby zapalonej gromnicy, by oświetlić duszy drogę na inny świat. Gromnicy używa się po raz drugi po złożeniu ciała do trumny i po pochowaniu zmarłego (powinna się palić z innymi świecami). Zasadami praktykowanymi dawniej było również ustawienie wskazówek zegara na godzinę śmierci zmarłego – można je było ponownie nastawić po powrocie z pogrzebu. Nad umierającym człowiekiem nie powinno się też nadmiernie rozpaczać, ani go dotykać.