Miasto, którego już nie ma...

Kostrzyńskiej Starówce i wielu innym atrakcjom tych okolic poświęciłem swoją pracę licencjacką pt. "Przystanek Woodstock inspiracją do uprawiania turystyki kulturowej".Jest wiele możliwości spędzenia wolnego czasu zarówno na terenie samego Przystanku, jak i w niedalekiej okolicy. Jeśli ktoś na imprezę wybiera się samochodem, ma świetne warunki do tego, by te trzy dni dostarczyły niesamowitych przeżyć.
Bogactwo turystyczne Kostrzyna Nad Odrą jest imponujące. Twierdza Kostrzyn i Stare Miasto, Park Narodowy "Ujście Warty", Muzeum Martyrologii Ofiar Obozu Sonnenburg, cztery forty zewnętrzne Twierdzy Kostrzyn, Witnica - Park drogowskazów i słupów milowych cywilizacji, prywatne Muzeum Chwały Oręża Polskiego i fascynująca historia jego założyciela - płk. Czesława Chmielewskiego, browar... Można by jeszcze długo wymieniać i opisywać.
Przystanek Woodstock nie musi być jedynie okazją do zalania się w trupa czy taplania w błocie, chociaż to drugie ma również swój urok.Od kilku lat każdą kolejną edycję festiwalu przeżywam w pełni świadomie, zupełnie na trzeźwo, co pozwala odkryć jego prawdziwe piękno i niepowtarzalność. Na którejś z kolei edycji kostrzyńskiego Woodstocku, w pasażu handlowym natrafiłem na stoisko promujące miasto. Jak zawsze na takich stoiskach wziąłem wszystkie darmowe materiały promocyjne, jednak za ich głębsze przestudiowanie zabrałem się dopiero po powrocie do domu, co stało się początkiem moich fascynacji przeszłością tego miasta.
Jeżdżąc tam przez kilka poprzednich lat nie wiedziałem, ile ciekawych rzeczy można zobaczyć tylko w samym Kostrzynie.Oczywiście w następnych latach nadrobiłem swoje braki, postępując w myśl zasady znanej z zajęć z krajoznawstwa z prof. Kuleczką, "Zobacz to, o czym przeczytałeś, przeczytaj o tym, co zobaczyłeś".
Pobyt na Kostrzyńskim Starym Mieście skłania do refleksji. Widząc pozostałości po budynkach, wystające maksymalnie metr ponad ziemię, pozarastane ulice, gdzieniegdzie okna piwnic, w których mieszkańcy chowali swoje zapasy z myślą o zakończeniu wojny, o tym, że kiedyś wrócą...
Dziś na ulicy nie widać żywej duszy, słychać jedynie szum drzew i pszczoły zapylające kwiaty powoju licznie porastającego ruiny.Będąc tam ma się wrażenie, że jesteśmy na jednym wielkim cmentarzu, a przecież to miasto kiedyś stolica Nowej Marchii, jeszcze 65 lat temu tętniło życiem, zniszczone w prawie stu procentach przez Armię Czerwoną.Największe wrażenie zrobiła na mnie tabliczka przy jednym ze zniszczonych budynków ze zdjęciem jego przedwojennych mieszkańców, postawiona przez syna, który poszukuje informacji o swoich rodzicach, po których ślad zaginął wraz ze zniszczeniem miasta.
W czasach Polski Ludowej teren należał do Wojsk Ochrony Pogranicza, przez co był niedostępny dla ludności cywilnej, dopiero nie tak dawno temu rozpoczęto prace porządkowe. Odkopano stary układ ulic, wyremontowano jeden z bastionów, dwie ocalałe bramy prowadzące do miasta, utworzono w nich punkt gastronomiczny oraz biuro informacji turystycznej. W drugim etapie planowany jest remont dwóch pozostałych bastionów oraz promenady.Remont niesie jednak za sobą także niekorzystne konsekwencje. Odrestaurowanie zabytków wymaga uzbrojenie terenu w niezbędne media, co doprowadziło do zerwania zabytkowego bruku wraz z szynami tramwajowymi.Planowana jest równiez odbudowa ratusza, co pomoże sprowadzić na stare miasto prywatnych inwestorów, którzy będą mogli sukcesywnie odbudowywać starówkę. Taki zabieg na pewno pozwoli przywrócić Kostrzynowi jego dawną świetność, choć nie w takim stopniu, jak przed 1945 rokiem, jednak wtedy stracimy jedyny taki zabytek, ogromny pomnik, pokazujący ogrom tragedii, jakim była II Wojna Światowa i dramat wszystkich przedwojennych mieszkańców Starego Kostrzyna. Miasta, którego już nie ma...