Po tropach łomżyńskiego Smętka

"Strasznie ostatnio smęcicie na tej MM-ce, aż żal duszę ściska. Dajcie choć jeden tekst, co by trochę się człowiek pośmiał"- powiedział mój stary znajomy. Obiecałam mu, że poproszę o to w komentarzu, a i sama wkrótce coś weselszego napiszę. Nie ma problemu, bo ostatnio wpadły mi w pocerowane oczy dwa weselsze tematy. Zapomniałam, że dobrymi chęciami to tylko piekło jest wybrukowane.
Zasmęciło i mnie ostatnio. Chyba się starzeję, bo mój wrodzony stoicki optymizm coraz częściej diabli biorą. Od dziecka babcia i mama wpajały mi, że powinnam szanować bliźniego swego niezależnie od wyglądu, koloru skóry, wyznawanej wiary itd. Wpajały mi, że powinnam oceniać ludzi tylko po charakterze. Nie muszę każdego kochać czy lubić, ale starać się go zrozumieć. Te moje poglądy są dość często zarzewiem do ostrych dyskusji z Dziuńką.
Nic na to nie poradzę, bo mi to babcia z mamą tak zakodowały, że już we mnie pozostało. Taki chip na całe życie. Moja ukochana cioteczna babcia Kornelia mówiła jeszcze, że każdy człowiek jest równy wobec śmierci. Niezależnie od majątku, urody, wiary czy zajmowanego stanowiska. Śmierć jest najbardziej sprawiedliwa i nie bierze łapówek..Jej Pokłosie spoczywa na tysiącach cmentarzy, a każdy cmentarz powinien być otoczony naszą pamięcią, zadumą i powagą.
Upss, za ten długi wstęp prof. Malanowska postawiłaby mi na pewno dwóję!
Ad rem. Zauroczona odnowioną prawosławną kaplicą postanowiłam pokazać jej piękno swojemu gościowi. Do torby, jak zwykle włożyłam znicze, które zawsze zapalam na jakimś opuszczonym grobie.
Często jest to pewien zakątek zapomniany przez wielu. O tym zakątku pisał już na MM magister UW i rozbudził tym tekstem ostrą dyskusję. Wiktor nazwał to miejsce cmentarzem prawosławnym, a w rzeczywistości jest to lapidarium. Lapidarium- czyli miejsce przechowywania zabytkowych nagrobków lub ich części. W swoim życiu widziałam już kilka takich lapidariów, ale nigdy takiego jaki jest na cmentarzu w Łomży! Śmietnik to za mało powiedziane! Za każdym razem zapalając tam znicz wyrywam chociaż największe chwasty. Wstyd mi jako katoliczce, że w tym miejscu ciągle słyszę niemy krzyk zabitej pamięci.
https://plus.google.com/u/0/photos/117002193189410578663/albums/60528650...
Jeżeli twierdzimy, że wobec śmierci wszyscy są równi, to skąd te jawne nierówności?! Saint-Exupery powiedział, że: „Z każdą śmiercią człowieka ginie cały nieznany świat". Ile nieznanych światów spoczywa na tym zarośniętym kawałku łomżyńskiego cmentarza? Od kilku lat zauważam, że na ocalałych nagrobkach prawosławnych oprócz mojego znicza zapalane są cztery inne. Podejrzewam, że zapalane są rączkami dwóch małych chłopców i ich rodziców.
Czas omija miejsca, o których pamiętamy. W lapidarium prawosławnym czas (my) pamięta tylko o chwastach?
- Wieczne odpoczywanie...
Wszystkim zmarłym niezależnie od wyznawanej wiary, stanowisk, urody i majątku.