Pod latarnią najciemniej

Mnie to się zdarza :) Czasami szukam okularów, które albo mam na nosie, albo zaczepione o bluzkę. Jak pan Hilary :) Rodzina robi sobie ze mnie żarty wspominając, jak przemeblowałam całą kuchnię, bo zginęła mi łyżka wazowa. Wszyscy ją widzieli, a każdy tylko czekał co będzie dalej. Łyżka sterczała w garnku z zupą! Sama ją tam zostawiłam :)
Dzisiaj na działkach, mój mąż zrobił awanturę nie tylko mnie, ale i sąsiadowi, bo "wyparował" mu w kilka minut super sekator. Zrobił kipisz w altance, przewrócił cały składzik i powywalał śmieci z worków. Podpowiadałam mu, żeby sprawdził w krzakach, które podcinał i usłyszałam, żeby nie robić z niego głupka!
Zaczął podejrzewać nawet sąsiada o zawłaszczenie narzędzia. Mnie potrzebny jest spokój, to zostawiłam pieniacza i poszłam na zagon truskawek. Po drodze zobaczyłam, że na podcinanym bukszpanie leży i błyszczy w słońcu "zguba". Nie ruszałam jej, bo mąż od razu powiedział by, że ją tam podrzuciłam :) Zawołałam go po chwili, żeby sprzątnął obcięte gałązki. Zgubę od razu znalazł, ale ani słowa przepraszam. Do końca pracy nie odezwał się nawet słowem . Co za błoga cisza :)
Tak samo było kiedyś z prawem jazdy. Położył go na środku ławy, a przeszukiwał wszystkie kieszenie i chciał nawet zgłosić zaginięcie na policje. Najśmieszniejsze było to, że kilka razy przesuwał te prawo jazdy przewracając gazety na ławie :) Obraził się, kiedy zaproponowałam mu modlitwę do św. Antoniego. Moja mama w takich sytuacjach mawiała: Diabeł ogonem przykrył.
To prawda, że pod latarnią bywa najciemniej :) Wam też tak się zdarza?