Pomniki przyrody nieożywionej

Największe skupisko znajduje się w pobliżu Auli Uniwersytetu Zielonogórskiego przy ul. Podgórnej. To nie jest ich naturalne środowisko. Zostały swego czasu zgromadzone i usytuowane na stałe w tym miejscu przez pracowników naukowych ówczesnej Wyższej Szkoły Inżynierskiej. Są ciekawym akcentem i turystycznym i dydaktycznym w tej części miasta. Fachowo miejsce nazywa się lapidarium.
Kamienie narzutowe od wieków fascynowały. Były nawet obiektami kultu. Wykorzystywano je także jako materiał budowlany.
Jak zapoznać się nieco z geologią, można nawet dostrzec różnice. Bo na pierwszy rzut oka po prostu kamień. Duży kamień. A to albo granit, albo gnejs lub dioryt. Kojarzę tylko ten pierwszy. Wiadomo, deptak.
Głazów narzutowych w naszym mieście jest więcej. W skupiskach występują przy ulicy Bohaterów Westerplatte i na cmentarzu przy ulicy Wrocławskiej.
Bardzo często głazy służą jako obeliski historyczne. Tak jest chociażby w przypadku tego z Parku Piastowskiego, przy Kurii Biskupiej.
Mnie natomiast intryguje nieobecność jednego z głazów, który był w tym miejscu bardzo długo. Na placu Kolejarza, niedaleko lokomotywki. Podobno tym głazem związana jest historia. Tym kamieniem uczczono likwidację analfabetyzmu w Polsce. Na tę okoliczność wyryto napis. Z błędem ortograficznym... Czy to prawda? Nie wiem. Ale na pewno kamień był odwrócony. Tył wyglądał jak przód. Czyli coś niesłusznie napisanego jakby jednak było.
Gdzie teraz jest głaz? Nie kojarzę nawet w jakim okresie został usunięty.
Gdy będziemy widzieć głazy, spójrzy na nie z zainteresowaniem. Są pomnikami historii nieożywionej. Są historią Ziemi.
* * *
 
Zobacz nas na facebooku: 
strona portalu Moje Miasto Zielona Góra
strona bezpłatnego tygodnika miejskiego MM Moje Miasto Zielona Góra