Poniedziałkowy bilans nierodowitej łomżynianki

Bankowiec twierdzi, że bilans w końcówce musi wyjść na zero. Plus i minus także?
Plus-piękny poranek, lekki mrozek, a z nieba posypuje biała kaszka. Minus-chodnik przypomina nierówne lodowisko i łatwo wykręcić na nim piruet.
Plus-znajomi z uśmiechem mówią dzień dobry. Minus- znowu kilka psów nawozi przyblokowe trawniki
Plus-dzwoni Dziuńka i melduje, że stoi na górze powyżej tysiąca metrów n.p.m. Minus - trzy telefony pod rząd z reklamą.
Plus-autobus MPK podjeżdża punktualnie. Minus- grupka uczniaków bluźni aż uszy więdną.
Plus- nie patrzę całościowo na Łomżę, wybiórczo chwytam w oko tylko ładniejsze obrazki. Minus-lepiej jednak patrzeć pod nogi! Na nierównym chodniku od upadku chroni mnie wrodzony refleks.
Plus-nadal wyłuskuję plusy np.nowe balkony. Minus- źle spojrzałam,bo tuż obok balkon, który może runąć mi na głowę.
Plus- przemiła dziewczyna w pewnej instytucji udziela mi pełnej informacji i obsługuje z uśmiechem. Minus- w następnej instytucji 100m dalej, od drzwi wita mnie warczenie i czuję się jak intruz.Panienka widocznie nie w humorze.Grzecznie mówię, ze już rano nawarczał na mnie pies sąsiadów, więc swoje zaliczyłam. Warkot zamienił się w podniesiony głos.
Plus- kupuję większy pendrive, nawet mi ręka nie drgnęła przy zapłacie. Minus- w aptece realizuję recepty. Nic tylko usiąść i wyć!
Plus-chodniki w środku miasta w większości oczyszczone. Minus- na Starym Rynku nadal przeskakiwanie pryzm śniegu.
Wracam do domu i wypatruję plusów. Minus, minus, minus, minus...Muszę jednak skorygować ustawienie spojrzenia. Ooo jest plusik! Młody człowiek podbiega do starszej pani i pomaga jej przejść przez ulicę.
Minusem jest także to, że przez to szukanie łomżyńskich plusów rozbolały mnie nogi.